Ποιά είναι η καλύτερη ηλικία για να ξεκινήσει το παιδί μου Αγγλικά ;

Έχετε παρακολουθήσει ποτέ ενήλι­κα με πτυχία και γνώσεις να προ­σπαθεί με πολύ κόπο να μάθει μια ξένη γλώσσα; Έχετε εκπλαγεί ποτέ με μωρά που μιλούν δυο γλώσσες άπταιστα; Σας φαίνεται παράλογο να βασανίζεται ένας ενήλικας να κάνει αυτό που τόσο αυθόρμητα κατορθώ­νει ένα μωρό; Κι όμως σε σχέση με την εκμάθηση των ξένων γλωσσών, έτσι είναι τα πράγματα.
Η ξένη γλώσσα δεν είναι Ιστορία ή Μαθηματικά για να σε βοηθήσει η θέ­ληση, η πείρα και η επιμονή στην εκ­μάθησή της. Είναι μια γλώσσα σαν τη μητρική και η φύση έχει φροντίσει να την μαθαίνουμε πολύ νωρίς στη ζωή μας. Οι γλώσσες μαθαίνονται όλες με τον ίδιο μηχανισμό και πρέπει να κα­τακτηθούν όταν η ηλικία είναι κατάλ­ληλη για την εκμάθηση της γλώσσας γενικά. Αυτή η ηλικία είναι η προσχο­λική με μια περίοδο τελειοποίησης που διαρκεί μέχρι και 12 χρόνια. Αν προσπαθήσουμε να μάθουμε μια γλώσσα σαν ενήλικες σπάνια θα μπο­ρέσουμε να την μάθουμε τέλεια.
Μέχρι πρόσφατα, οπότε αναπτύ­χθηκε η έρευνα για την ανάπτυξη του εγκεφάλου, οι απόψεις πάνω στο θέμα ήταν συγκρουόμενες. Από πολύ παλιά όμως, ακόμη και πριν το επιβε­βαιώσει η εκπαιδευτική έρευνα, είχε ελκύσει το ενδιαφέρον των εκπαιδευ­τικών το γεγονός ότι πολλά παιδάκια μεταναστών μιλούσαν άπταιστα δυο γλώσσες, ενώ για τους γονείς τους ήταν ιδιαίτερα δύσκολο να μάθουν τη γλώσσα της νέας τους πατρίδας. Τουλάχιστον δεν ήταν τόσο εύκολο όσο για τα παιδιά τους. Στη Σουηδία, όπου υπάρχουν παιδικοί σταθμοί για τα παιδιά των μεταναστών και όπου διδάσκονται μέχρι και 3 γλώσσες ταυτόχρονα, μπορείς να δεις τρίχρο­να παιδιά να μιλάνε 3 γλώσσες άπται­στα. Ο άνθρωπος μπορεί να μάθει όσες γλώσσες θέλει, αρκεί να έρθει σε επαφή με τις γλώσσες αυτές στην κατάλληλη ηλικία. Και η κατάλληλη ηλικία είναι η προσχολική. Αν κατά τη διάρκεια αυτής της ηλικίας το παιδί έρχεται σε επαφή με 5 γλώσσες, θα μάθει 5. Αν έρθει σε επαφή με μία μόνο γλώσσα, θα μάθει μία.

Γιατί η προσχολική ηλικία είναι η πιο κατάλληλη για την εκμάθηση των γλωσσών.
Σύμφωνα με τη Jeanette Vos, συγ­γραφέα του βιβλίου The Learning Revolution, και άλλους ερευνητές που μελέτησαν την ανάπτυξη του εγκεφάλου, όπως ο Dryden, μας δί­νονται 3 ευκαιρίες για την εκμάθηση της γλώσσας.
Η πρώτη ευκαιρία δίνεται από τη φύση μέχρι την ηλικία των 6 μηνών. Σε αυτούς τους 6 μήνες το μωρό μαθαίνει μέχρι και 70 ήχους στους οποίους θα βασίσει την ομιλία της γλώσσας. Μετά τους 6 μήνες σταδια­κά χάνει την ικανότητα του να ακούει καινούργιους ήχους και να τους ξε­χωρίζει και φυσικά δεν μπορεί αρ­γότερα να προφέρει ήχους που δεν ακούει. Επομένως η πόρτα που οδηγεί στην τέλεια προφορά των ήχων μιας γλώσσας κλείνει οριστικά λίγο μετά τους πρώτους μήνες της ζωής ενός μωρού. Αργότερα μπορεί να αντιλη­φθεί τους ήχους μιας νέας γλώσσας περίπου όπως ένας κουφός προσπα­θεί να κατακτήσει την ομιλία. Θα σας δώσω ένα παράδειγμα από προσωπι­κή εμπειρία. Στην ηλικία των 20 άρ­χισα να μαθαίνω Ισπανικά. Υπάρχει στην Ισπανική γλώσσα ένα διπλό ρ που προφέρεται ιδιαίτερα έντονα και που παρόμοιος ήχος δεν υπάρχει ούτε στην Ελληνική ούτε στην Αγγλι­κή γλώσσα που ήδη ήξερα. Ποτέ δεν μπόρεσα να προφέρω σωστά αυτό το διπλό ρ, παρόλο που με τη λογική μου είχα αντιληφθεί τη διαφορά του ρ και του διπλού ρ. Απλά δεν μπορού­σα να ακούσω αυτή τη διαφορά. Αρ­γότερα κατάλαβα ότι στα 20 χρόνια είχε κλείσει προ πολλού η πόρτα του εγκεφάλου μου που οδηγούσε στην αφομοίωση των ήχων. Και σε σας φυ­σικά θα έχει συμβεί να προσπαθείτε να μάθετε μια ξένη λέξη και να μην μπορείτε να την επαναλάβετε αφού δεν ξεχωρίζετε τους ήχους καθαρά.

Η δεύτερη ευκαιρία για την εκμά­θηση της γλώσσας δίνεται στον άν­θρωπο μέχρι τα 3 του χρόνια. Μέχρι αυτή την ηλικία θέτονται οι βάσεις για τη γλώσσα, τον τρόπο σκέψης, την όραση και τον ιδιαίτερο τρόπο που βλέπει ο καθένας μας τον κόσμο και λέγεται προσωπικότητα. Έτσι μέ­χρι τα 3 χρόνια μπορεί το άκουσμα των ήχων να δυσχεραίνει, αλλά όσον αφορά τη δομή και το λεξιλόγιο η γλώσσα, μπορεί να κατακτηθεί τόσο εύκολα και αυθόρμητα όσο και η πρώτη. Σε αυτή την ηλικία βέβαια την εκμάθηση της γλώσσας την υποβοη­θούν και άλλες δεξιότητες που ενι­σχύουν γενικά τη μάθηση. Τα μικρά παιδιά μαθαίνουν χρησιμοποιώντας όλη τους την ύπαρξη. Μαθαίνουν με την όραση, τους ήχους, τη γεύση, την αφή, τη μυρωδιά, την πράξη. Γι αυτό τα ακούσματα, τις γεύσεις και τις μυ­ρωδιές της παιδικής μας ηλικίας δεν τις ξεχνάμε ποτέ και πάντα μας προ­καλούν ένα ευχάριστο συναίσθημα. Επιπλέον αν σε όλη μας τη ζωή έχου­με 100% ικανότητα για μάθηση, τον πρώτο χρόνο εξαντλούμε το 50%, μέ­χρι τα 8 μας χρόνια το άλλο 30% και μένει ένα 20% για την υπόλοιπη ζωή μας. Δεν είναι, λοιπόν, παράλογο να πούμε ότι ένα παιδί μπορεί να μάθει μέχρι και 5 γλώσσες στα πρώτα χρό­νια της ζωής του αφού η ικανότητά του για μάθηση μπορεί να συγκριθεί με την ικανότητα ενός σφουγγαριού να απορροφά νερό.
Η τρίτη ευκαιρία για την εκμάθηση μιας άλλης γλώσσας δίνεται μέχρι τα 8, οπότε συνεχίζεται η θαυμαστή ικα­νότητα του παιδιού για αφομοίωση πληροφοριών, η έμφυτη περιέργεια του για νέες εμπειρίες και η ανά­πτυξη του εγκεφάλου που επιτρέπει διαφοροποιήσεις σε ό, τι έχει ήδη εδραιωθεί. Μετά τα 12 χρόνια όλες οι πόρτες κλείνουν, επειδή η αρχι­τεκτονική του εγκεφάλου έχει ήδη ολοκληρωθεί.
Φυσικά ο άνθρωπος συνεχίζει να μαθαίνει με τη νοημοσύνη και τη σοφία αλλά όσα μαθαίνει διαμορ­φώνονται σύμφωνα με τις βάσεις που τέθηκαν τα πρώτα 12 χρόνια της ζωής του. Άρα και οι ξένες γλώσσες μαθαίνονται βασιζόμενες στην πρώ­τη, πράγμα που θέτει εμπόδια αφού κάθε γλώσσα έχει τη δική της λογική που συχνά είναι αντίθετη με τη λογι­κή των άλλων γλωσσών.

Γιατί να ξεκινήσει αγγλικά το παιδί από τόσο μικρή ηλικία
Τα παιδιά ξεκινούν να μαθαίνουν τα Αγγλικά όπως έμαθαν τη μητρική τους γλώσσα, δηλαδή μαθαίνουν πρώτα να ξεχωρίζουν και να αντιλαμβάνονται τους ήχους της γλώσσας και στη συνέ­χεια να μιλούν.
Μαθαίνουν ευχάριστα και ξεκούραστα χωρίς πίεση ή μελέτη στο σπίτι. Καθώς δεν ασχολούνται με την ανάγνω­ση ή τη γραφή ακόμα, έχουν την ευκαιρία να αναπτύξουν πολύ τον προφορικό λόγο.Η χρονιά αυτή αποτελεί μια μοναδική και αξέχαστη εμπειρία για το παιδί. Θα το κάνει να αγαπήσει την Αγγλι­κή γλώσσα και θα έχει θετική επίδραση στις μετέπειτα σπουδές του.Τα παιδιά που έχουν παρακο­λουθήσει Νηπιακά τμήματα πριν ξεκινήσουν την Junior A’ (Α’ Προκαταρκτική) έχουν με­γάλη εμπειρία της γλώσσας, προσαρμόζονται γρήγορα και εύκολα στις απαιτήσεις της επόμενης τάξης και γίνονται άριστοι μαθητές.Κάθε χρόνο οι μαθητές των Νηπιακών τμημάτων εντυπω­σιάζουν τους γονείς τους με την ικανότητά τους να μιλούν την Αγγλική γλώσσα με υπέροχη προφορά μετά από λίγους μόνο μήνες μάθημα.

M. K.
• Ψυχολόγος – Ειδική Παιδαγωγός. Διδάκτωρ Παντείου Πανεπιστημίου. Κοινωνική Πολιτική της Εκπαίδευσης [από το περιοδικό PARENTS-ΜΑΡΤΙΟΣ 2010]

Κανόνες πώς να μελετώ σωστά

Υποστηρικτικές συνθήκες εργασίας:

Χώρος εργασίας:

· Είναι προτιμότερο να επιλέγεται ο ίδιος πάντοτε χώρος.

· Στο τραπέζι πρέπει να υπάρχουν αποκλειστικά και μόνο αυτά που είναι απαραίτητα για το διάβασμα του συγκεκριμένου μαθήματος.

· Κατά τα διαλείμματα είναι απαραίτητο να γίνεται αλλαγή του χώρου.

Ώρες εργασίας:

· Ο κάθε μαθητής πρέπει να βρει ποιες ώρες είναι γι’ αυτόν οι πιο αποδοτικές.

· Είναι προτιμότερο να υπάρχουν προκαθορισμένες ώρες διαβάσματος. Κάθε αλλαγή συνήθειας απαιτεί και ανάλογο χρόνο προσαρμογής.




Διαλείμματα:

· Τα διαλείμματα είναι σημαντικά, απαραίτητα και βοηθούν τη μάθηση.

· Η διάρκεια του διαλείμματος πρέπει να προκαθορίζεται και να τηρείται.

· Οι δραστηριότητες κατά τα διαλείμματα πρέπει να διαφοροποιούνται από τη διαδικασία του διαβάσματος.

· Κατά τα σύντομα διαλείμματα αποφύγετε τις δραστηριότητες που διακόπτονται δύσκολα (τηλεόραση, ηλεκτρονικά παιχνίδια).

Σωματική ευεξία:

· Κατάλληλη διατροφή.

· Συστήνεται η κίνηση ως αντισταθμιστικός παράγοντας (για παράδειγμα, κατά τα διαλείμματα).

· Είναι απαραίτητος αρκετός ύπνος για την αναζωογόνηση του σώματος.

ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΔΙΑΒΑΣΜΑΤΟΣ



Γενικός σχεδιασμός με ισχύ για όλο το χρόνο
Ανάλογα με το πρόγραμμα των μαθημάτων, αφιερώνω λίγη ώρα κάθε μέρα ή λίγες ώρες στο τέλος της εβδομάδας για να ξαναδιαβάσω τις σημειώσεις που κράτησα στα μαθήματα (Ποιο θέμα αναπτύχθηκε; Τι σημαντικό ειπώθηκε;). Συγκεντρώνω και διαβάζω τα άρθρα, τα κεφάλαια των βιβλίων ή τις σημειώσεις που πρότεινε ο καθηγητής μας.
Χρόνος και χωρισμός της ύλης για μια συγκεκριμένη εξέταση:

· Προμηθευόμαστε όλα τα απαραίτητα βιβλία και βοηθήματα.

· Δοκιμαστική μάθηση για 3-5 ημέρες ώστε να βρω:
– Πόσες ώρες μπορώ να διαβάζω ημερησίως;
– Πόσες σελίδες κατά μέσο όρο καταφέρνω να διαβάσω;

· Συγκεκριμένος σχεδιασμός για να ξέρω:
– Πόσες ώρες χρειάζομαι για να διαβάσω μια φορά όλη την ύλη;
– Πόσες ώρες χρειάζομαι για την επανάληψη αυτής της ύλης;
– Πόσος χρόνος μου είναι απαραίτητος για την τελική επανάληψη;

· Απρόοπτα γεγονότα: Φροντίζω να συνυπολογίσω και το χρόνο για τυχόν απρόσμενες υποχρεώσεις.

· Λεπτομερής σχεδιασμός: Ο εβδομαδιαίος σχεδιασμός περιλαμβάνει ένα ρεαλιστικό πρόγραμμα μελέτης για μια εβδομάδα.

Λάθη στο σχεδιασμό

Όταν το ημερήσιο πρόγραμμα δεν μπορεί να εκπληρωθεί, πρέπει να τεθεί άμεσα το ερώτημα εάν το κενό αυτό πρέπει να καλυφθεί με εκούσια μείωση του ελεύθερου χρόνου. Σε περίπτωση επανειλημμένης αποτυχίας εκπλήρωσης του προγράμματος, θα πρέπει να αναζητηθεί άμεσα ο λόγος, έτσι ώστε να αποφευχθεί μελλοντική επανάληψη και να καταρτιστεί ένας νέος σχεδιασμός της μελέτης.

ΜΕΡΙΚΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ ΠΑ ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΝΩ ΓΡΗΓΟΡΑ ΚΑΙ ΕΥΚΟΛΑ

Υπάρχουν λίγοι γενικοί κανόνες οι οποίοι ισχύουν για όλους. Ο καθένας πρέπει να βρει αυτούς που ισχύουν για τον εαυτό του.
· Τα περισσότερα τα ξεχνούμε αμέσως μετά το διάβασμα, γι’ αυτό πρέπει να ξεκινούμε αμέσως με την επανάληψη τμημάτων της ύλης που έχουμε να διαβάσουμε.
· Όσο πιο νωρίς ξεκινούμε την επανάληψη, τόσο πιο λίγες επαναλήψεις είναι απαραίτητες.

· Ακόμα και εάν ξεχάσουμε κάτι που μάθαμε καλά στο παρελθόν, μια επανάληψη θα το επανενεργοποιήσει.

· Όσο περισσότερες λεπτομέρειες περιέχει η ύλη, τόσο πιο πολλές επαναλήψεις είναι απαραίτητες.

Πως θα βοηθήσετε το παιδί σας να οργανωθεί όσον αφορά τη σχολική μελέτη

Τα περισσότερα παιδιά δημιουργούν ένα μικρό χάος στο δωμάτιο τους και δεν οργανώνονται εύκολα, ειδικά όσον αφορά την καθημερινή μελέτη. Με λίγη βοήθεια και κάποια εξάσκηση, τα παιδιά μπορούν να γίνει πιο οργανωμένα και αποδοτικά.
Βασικός κανόνας: Κάθε δραστηριότητα πρέπει να χωρίζεται σε 3 βήματα:

1. Οργάνωση υλικού
Το παιδί πρέπει να συγκεντρώσει όλα όσα χρειάζονται για να ξεκινήσει την εργασία του. Βοηθάμε το παιδί να δει τι ασκήσεις έχει να κάνει και ποια βιβλία, τετράδια, μολύβια ή άλλα υλικά χρειάζεται να έχει πάνω στο γραφείο του.
Μπορείτε μάλιστα να του δείξετε πως να φτιάχνει μια λίστα με τις ασκήσεις που έχει να κάνει.
π.χ. μαθηματικά, άσκηση 5
γλώσσα, ασκήσεις 1 και 3
Ιστορία κεφ. 12
Καθώς προχωρά θα σβήνει κάθε άσκηση που ολοκληρώνει. Έτσι θα γνωρίζει πόσο έχει προχωρήσει και τι έχει να κάνει στη συνέχεια. Αυτό θα χρειαστεί να το κάνετε αρκετές φορές μαζί με το παιδί, μέχρι να μπορεί να το κάνει μόνο του!
Σημαντικός κανόνας εδώ είναι το καθαρό δωμάτιο με όσο το δυνατόν λιγότερα πράγματα πάνω και γύρω από το γραφείο διαβάσματος.

2. Συγκέντρωση
Το παιδί μένει συγκεντρωμένο στην εργασία του και δεν αποσπάται από άλλα ερεθίσματα. Εξηγήστε στο παιδί πόσο σημαντικό είναι να μένει συγκεντρωμένο σε αυτό που κάνει, ότι θα τελειώσει γρήγορα έτσι και θα έχει περισσότερο ελεύθερο χρόνο για παιχνίδι. Επιτρέπεται μόνο ένα μικρό διάλειμμα για ξεμούδιασμα, για ένα χυμό ή σνακ αλλά όχι για τηλεόραση ή παιχνίδι!
Σημαντικός κανόνας εδώ η ησυχία και ηρεμία στο σπίτι, την ώρα που το παιδί διαβάζει. π.χ. δεν γίνεται να ακούγεται η τηλεόραση και να περιμένουμε από το παιδί να συγκεντρωθεί!

3. Ολοκλήρωση
Το παιδί ολοκληρώνει την εργασία ή το διάβασμα του, ελέγχει, διορθώνει, φτιάχνει και την τσάντα του για την επόμενη μέρα. Εξηγήστε το παιδί το πόσο σημαντικό είναι να κάνει τις ασκήσεις προσεκτικά, για να μην χρειάζεται να τις ξανακάνει αν π.χ. έχει κάνει άσχημα γράμματα, καθώς και πόσο σημαντικός είναι ο έλεγχος κάθε άσκησης στο τέλος.

Όταν τα παιδιά γνωρίζουν αυτά τα βήματα και πως να τα εφαρμόσουν, τότε είναι πιο εύκολο να οργανωθούν και να κάνουν τις υποχρεώσεις τους χωρίς την παρουσία ή τις φωνές (που δυστυχώς συνήθως υπάρχουν) του γονέα!

Θα χρειαστεί κάποιος χρόνος για να μάθουν τα παιδιά αυτά τα τρία βήματα και να τα εφαρμόζουν. Να είστε υπομονετικοί και ενθαρρυντικοί με κάθε βελτίωση, ακόμα και μικρή!

Αξίζει να προσπαθήσετε γιατί έτσι τα παιδιά θα μάθουν να διαβάζουν μόνα τους, να οργανώνουν τις υποχρεώσεις τους και να νοιώθουν πιο ανεξάρτητα.


Σοφία Τσιντσικλόγλου
Ειδική Παιδαγωγός
sofiatsin@gmail.com
paidagwgos.blogspot.gr

Γονείς, είναι λάθος να διαβάζετε τα παιδιά σας

Αρθρογράφος: Δημήτρης Τσιριγώτης

Γονείς, είναι λάθος να διαβάζετε τα παιδιά σας Ένα από τα βασικότερα προβλήματα που ταλανίζουν το πολύπαθο χώρο της εκπαίδευσης είναι και η στάση των γονέων όσον
αφορά τη προετοιμασία των παιδιών (διάβασμα) για το σχολείο. Το φαινόμενο αυτό όσο περνάνε τα χρόνια τείνει να γίνει πιο έντονο. Ο γονέας λοιπόν είναι η πρώτη μορφή παραπαιδείας στην οποία συνηθίζει ένα παιδί και φυσικά ένας από τους βασικότερους λόγους που αργότερα ,όταν ο γονέας αδυνατεί πλέον να στηρίξει μαθησιακά το παιδί ,έρχεται σαν φυσικό επακόλουθο το φροντιστήριο ή το ιδιαίτερο μάθημα.
Οι γονείς πρέπει να καταλάβουν ότι αυτό που κάνουν έχει πολλές αρνητικές επιπτώσεις .

Καταρχάς έχουμε ακύρωση του εκπαιδευτικού έργου του δασκάλου ή του καθηγητή. Τα παιδιά αντί να σκέφτονται « πρέπει να προσέξω στο μάθημα γιατί εδώ είναι το μόνο μέρος για να μάθω» επαναπαύονταν στην ιδέα ότι στο σπίτι τα περιμένει το μεσημέρι η μαμά ή ο μπαμπάς για να τους τα πούνε καλύτερα. Έτσι τελικά φτάνουμε σε αυτό τον εκφυλισμό της εκπαιδευτικής διαδικασίας που επικρατεί σήμερα όπου τα παιδιά διδάσκονται στο σπίτι και εξετάζονται στο σχολείο.
Από την άλλη μεριά δημιουργείται στον εκπαιδευτικό μια εικονική πραγματικότητα της τάξης όπου όλοι σχεδόν οι μαθητές ¨τραβάνε¨ ενώ στην πραγματικότητα υπάρχει ένα σύστημα ¨βαριάς βιομηχανίας¨ από πίσω από γονείς που αφιερώνουν ατελείωτες ώρες για να έχουν τα παιδιά τους σε αυτό το επίπεδο. Έτσι ό εκπαιδευτικός ξεγελιέται από την γενική εικόνα της τάξης του και ανεβάζει κι άλλο το πήχη. Έτσι δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος όπου οι αδυναμίες του κάθε μαθητή δεν φτάνουν ποτέ στον εκπαιδευτικό αλλά μπαλώνονται όπως-όπως από τον γονέα.

Επίσης πολλοί γονείς μπαίνουν και στον πειρασμό να διαβάσουν τα παιδιά και στο παρακάτω μάθημα χαλώντας ένα από τα βασικότερα κίνητρα μάθησης : το στοιχείο της έκπληξης για το καινούργιο. Μετά μάλιστα αναρωτιούνται γιατί το παιδί τους βαριέται κατά την παράδοση. Οι γονείς αυτοί έχουν εντάξει στην καθημερινότητά τους το διάβασμα του παιδιού τους, αφού διαβάσουν πρώτα οι ίδιοι χρησιμοποιώντας και τα σχολικά βοηθήματα που κυκλοφορούν(τα οποία ,όχι τυχαία , απευθύνονται σε αυτούς παρά στα ίδια τα παιδιά) .

Φυσικό επακόλουθο ,υποκαθιστώντας τον εκπαιδευτικό του σχολείου ,είναι να συγκρίνονται με αυτόν και να καταφεύγουν συνήθως σε επικριτικά σχόλια για την επάρκεια του και μάλιστα μπροστά στο παιδί τους , ¨πυροβολώντας¨ το παιδαγωγικό πρότυπο από κοντινή απόσταση. Σε ακραίες μάλιστα περιπτώσεις απαιτούν από τον εκπαιδευτικό αυτόν να προσαρμοστεί ¨στο δικό τους τρόπο¨ και στη δική τους νοοτροπία για το διδασκαλία του μαθήματος. Και φυσικά ένας γονέας που έχει καταναλώσει τόσο χρόνο ,κόπο και συναίσθημα σε μια τέτοια επένδυση περιμένει και την ανάλογη ανταμοιβή, οπότε γίνεται ιδιαίτερα σκληρός όταν αυτή για κάποιους λόγους δεν αποδίδει. Τότε αφού μοιράσει ευθύνες ( στον εκπαιδευτικό και στο παιδί του) καταλήγει να ανεβάσει στροφές στην εκπαίδευση του παιδιού οδηγώντας το ,πολλές φορές, στην εξάντληση και στην απέχθεια για μάθηση.

Η μητέρα ή ο πατέρας παίζοντας το ρόλο του εκπαιδευτικού καταργεί ,έστω και προσωρινά ,τον ουσιαστικό του ρόλο , του γονιού. Έτσι γίνεται άσκοπη κατανάλωση χρόνου και ενέργειας που θα μπορούσαν να αφιερωθούν στην ανάπτυξη της σχέσης γονέας –παιδί .
Υπάρχουν πολλοί γονείς όπου ολόκληρη η σχέση τους με το παιδί εξαντλείται στην κατ’ οίκον εκπαίδευσή του .Οπότε η σχέση αυτή δεν καλλιεργείται σωστά και δεν ωριμάζει. Ο απογαλακτισμός του παιδιού εμποδίζεται με αυτόν τον τρόπο. Και αν ο γονέας βάζει σα προτεραιότητα την πραγματική και ολοκληρωμένη καλλιέργεια του παιδιού του θα μπορούσε να συζητήσει μαζί του , να παίξει και απλά να περάσει καλά μαζί του. Να κάνουν κάτι μαζί και να το μοιραστούν ξεφεύγοντας από το στερεότυπο του εκπαιδευτή – εκπαιδευόμενου. Το αξιοπερίεργο της υπόθεσης είναι το εξής: Πως γίνεται και όλοι σχεδόν οι γονείς να φτάνουν σε τέτοιο γνωστικό επίπεδο που να μπορούν να διαβάσουν τα παιδιά τους και μάλιστα και σε μαθήματα που είναι πολύ απαιτητικά όπως τα μαθηματικά ,η φυσική και τα αρχαία; Εδώ φαίνεται ξεκάθαρα η γύμνια του εκπαιδευτικού μας συστήματος. Όταν κυριαρχούν η αποστήθιση και οι φροντιστηριακού τύπου αυτοματισμοί τότε δεν είναι καθόλου δύσκολο ακόμα και για έναν ανειδίκευτο γονέα αφού παπαγαλίσει το μάθημα και με τη χρήση ενός σχολικού βοηθήματος να ζητήσει και από το παιδί του να τον μιμηθεί.
Αυτό που είναι σίγουρο είναι ότι αν είχαμε διαφορετικά αναλυτικά προγράμματα όπου η μάθηση θα στηριζότανε στην κριτική σκέψη τότε ο γονέας δεν θα μπορούσε εύκολα να υποκαταστήσει τον εκπαιδευτικό. Είναι ,λοιπόν, άκρως επιτακτικό στα αναλυτικά προγράμματα να υπάρχει συμμετοχή κυρίως των μάχιμων εκπαιδευτικών ¨που μπαίνουν σε τάξη ¨ και που γνωρίζουν καλύτερα τα εκπαιδευτικά θέματα και όχι μόνο των γραφειοκρατών που απέχουν από την παιδαγωγική πραγματικότητα.

Έχοντας μιλήσει με πολλά παιδιά που τα διαβάζουν οι γονείς τους (συνήθως η μητέρα) καταλήγουμε στα εξής συμπεράσματα:
1) τα παιδιά το θεωρούν αναγκαίο κακό. Νιώθουν ότι χωρίς το διάβασμα των γονέων δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στα μαθήματα του σχολείου.
2) Δυσκολεύονται όλο και περισσότερο να διαβάσουν μόνα τους.
3)Νιώθουν πολύ μεγάλη πίεση από το γονέα την ώρα που τα διαβάζει και μάλιστα διακατέχονται από πολύ αρνητικά συναισθήματα για κείνον την ώρα αυτή.
4)δεν έχουν αναπτύξει αρκετά τη κριτική σκέψη και έχουν συνηθίσει να μαθαίνουν με τη χρήση της αποστήθισης και της μίμησης.
5)Έχουν βραχυπρόθεσμη μνήμη στα όσα μαθαίνουν από τους γονείς τους
6)παραπονιούνται ότι οι γονείς ¨θέλουν και το και¨ για να είναι ευχαριστημένοι.
7)βαριούνται το μάθημα στην τάξη και δεν έχουν και σε ιδιαίτερη εκτίμηση τους εκπαιδευτικούς του σχολείου τους.
8)τρέμουν στην ιδέα μιας πιθανής σχολικής αποτυχίας τους κυρίως λόγω της απόρριψης που θα βίωναν από τους γονείς τους.
9)δεν το βλέπουν ως ένδειξη φροντίδας των γονέων απέναντι τους .
10)το βασικό κίνητρο τους για να είναι καλοί μαθητές είναι ¨για να μη φωνάζουν οι γονείς τους¨.

Αυτό που δεν συνειδητοποιούν οι γονείς είναι ότι δημιουργούν μια εξάρτηση στο παιδί τους και ουσιαστικά το μαθαίνουν να περπατάει υποβασταζόμενο από εκείνους. Έτσι αυτό έχει αρνητικές συνέπειες στο να μάθει να στηρίζεται στις δικές του δυνάμεις .Στα παιδιά αυτά υπάρχει συνήθως ένα έλλειμμα αυτοπεποίθησης και αυτενέργειας και νιώθουν ότι καταρρέουν στη παραμικρή σχολική ή μη αποτυχία. Η σωστή διαχείριση μιας ενδεχόμενης μελλοντικής αποτυχίας μαθαίνεται στο σχολείο κανονικά. Προϋποθέτει όμως ότι στο παιδί έχει επιτραπεί να αποτύχει μερικές φορές.
Οι γονείς που δεν επιτρέπουν κάτι τέτοιο στο παιδί τους και καταρρέουν οι ίδιοι όταν συμβαίνει ας γνωρίζουν ότι παίζουν με τη φωτιά. Είναι πολύ επικίνδυνη για τη ψυχική ισορροπία του παιδιού τους η στάση τους αυτή. Καμουφλάροντας συνεχώς τις αδυναμίες των παιδιών τους ,εκείνα ουσιαστικά δεν τις ξεπερνούν ποτέ. Οι γονείς οφείλουν να βάλουν σε δεύτερη μοίρα την κοινωνική καταξίωση και σε πρώτη την ψυχική ισορροπία και ευτυχία του παιδιού τους.
Τέλος οφείλουν να δείξουν μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στα παιδιά τους και στους εκπαιδευτικούς. Ίσως τότε να εκπλαγούν από την βελτίωση των επιδόσεων και των δύο.
Δημήτρης Τσιριγώτης .Φυσικός

10 πράγματα που θα ήθελα να μάθει η κόρη μου πριν κλείσει τα δέκα

Μία τρυφερή λίστα σκέψεων της blogger Lindsy Mead Russell  προς στην κόρη της Γκρέις. Σκέψεις που έχουν ένα σκοπό:  Να  μοιράζονται με κάθε μητέρα που μεγαλώνει κόρες και να γίνονται αντικείμενο και αφορμή για προβληματισμό, για χαρά, για έμπνευση, ή απλά για παρέα ένα βροχερό απόγευμα μπροστά στον πάγκο της κουζίνας βλέποντας ένα δεκάχρονο κορίτσι, την κόρη σας, να φεύγει για το φροντιστήριο των αγγλικών  μ' ένα βιαστικό φιλί στο μάγουλο...

«Η Γκρέις κοντεύει τα δέκα. Δεν είμαι σίγουρη πως συνέβη αυτό. Συνειδητοποιώ περισσότερο από ποτέ την κοριτσίστικη φύση της, την εφηβεία της που ανατέλλει και όλα τα πράγματα που θέλω να της μάθω. Μακάρι να μπορούσα με κάποιον τρόπο να ενσταλάξω αξίες και αρχές μέσα της, με τον ίδιο τρόπο που πιέζεις ένα κέρμα βαθιά μέσα στον μαλακό πηλό. Ξέρω πως δεν μπορώ· το καλύτερο που μπορώ να κάνω είναι να λέω, να γράφω και να ζω συνεχώς αυτές τις αρχές και αξίες.» 

- Δεν είναι δική σου δουλειά να κάνεις ευτυχισμένους τους ανθρώπους που αγαπάς. Ούτε εμένα, ούτε τον μπαμπά, ούτε τον αδελφό σου και τους φίλους σου. Πίστεψέ με, δεν είναι. Και η πικρή αλήθεια είναι ότι έτσι κι αλλιώς δεν μπορείς. 

- Το να μην φοβάσαι τις σωματικές σου δυνατότητες είναι δύναμη. Συνέχισε να χρησιμοποιείς το σώμα σου για να τρέχεις, να πηδάς, να σκαρφαλώνεις και να κάνεις ρίψεις. Μου αρέσει να σε βλέπω να οργώνεις το γήπεδο ποδοσφαίρου, να κρέμεσαι με περηφάνια από τις μπάρες του μονόζυγου ή να σκαρφαλώνεις στα ψηλότερα κλαδιά ενός δέντρου. Αυτό είναι υγεία και ταυτόχρονα  αίσθηση κυριαρχίας της σωματικής δραστηριότητας και των προκλήσεων. 

- Ποτέ μην φοβηθείς να μοιραστείς τα πράγματα που σου αρέσουν πολύ. Μερικές φορές, ντρέπεσαι να παίξεις ακόμα με κούκλες και ανησυχείς μήπως σε κοροϊδέψουν οι φίλες σου. Όποιος σε κοροϊδεύει για αυτά που σου αρέσουν, δεν είναι αληθινός φίλος. Είναι δύσκολο να το καταλάβεις αλλά τόσο σημαντικό. 

- Είναι αποδεκτό να διαφωνείς μαζί μου και με τους άλλους.Είσαι αρκετά μεγάλη για να έχεις δική σου γνώμη και θέλω να την ακούω. Το ίδιο και όσοι σε αγαπάνε. Βέβαια μην δίνεις μία μάχη έτσι απλά για να το κάνεις αλλά όταν νιώθεις ότι έχω άδικο, θέλω να μου το λες. Αρκετές φορές έχω παραδεχτεί μπροστά σου ότι έχεις δίκιο και  άλλες τόσες έχω ζητήσει συγνώμη για τη συμπεριφορά μου ή την άποψή μου όταν αντιλαμβάνομαι ότι ήταν λανθασμένες. Η δική σου άποψη είναι σημαντική και πολύτιμη, γι’ αυτή την ντρέπεσαι να την εκφράζεις. 

- Είσαι τόσο όμορφη. Στο προσωπάκι συνυπάρχουν το μωρό που ήσουν κάποτε και η νεαρή γυναίκα που γρήγορα γίνεσαι. Τα μάτια και το πηγούνι μου με το λακκάκι συνδυάζονται άψογα με τα χρώματα του πατέρα σου δημιουργώντας ένα άτομο μοναδικό, εσένα. Βλέπω τα πρότυπα της ομορφιάς που έχει δημιουργήσει η κοινωνία μας απειλητικά πάνω από το κεφάλι σου, κάνοντάς σε μερικές φορές να νιώσεις αμήχανα. Μην αγνοήσεις ποτέ τη δική σου ομορφιά, που οφείλεται κυρίως στο ότι είσαι τόσο αυθόρμητη. 

- Το διάβασμα είναι ουσιαστικό. Όπως ξέρεις, τον  ελεύθερο χρόνο μου μ’ αρέσει πολύ να διαβάζω. Και φυσικά είμαι απίστευτα περήφανη και ευτυχισμένη που βλέπω ότι το διάβασμα αποτελεί και δική σου απόλαυση. Είναι απίστευτη η ταύτιση που βλέπω ότι νιώθεις με τους ήρωες… η αίσθηση του να ξεγλιστράς σε έναν άλλο κόσμο… να χάνεσαι εκεί με τον καλύτερο τρόπο. Αυτά μην τα χάσεις ποτέ. 

- «Εσύ» δεν είσαι «εγώ». Μπορεί να μοιάζουμε πολύ, όμως έχεις τη δική σου απολύτως προσωπικότητα. Μπορεί καμιά φορά να το παραβλέπω, αλλά να είσαι σίγουρη  ότι το ξέρω. Γνωρίζω πολύ καλά ότι πλησιάζει η στιγμή που σαν έφηβη θα νιώσεις την ανάγκη να με «αποχωριστείς». Και παρόλο που θα με φοβίζει αυτή η απόσταση, αυτή η απαραίτητη απόσχιση, ωστόσο θέλω να ξέρεις πόσο ζωτική είναι για σένα. Θα είμαι εκεί, ό,τι κι αν συμβεί. Η κόκκινη κλωστή που μας δένει είναι ελαστική, όσο και αν τεντωθεί δεν πρόκειται να σπάσει.. Και μόλις ολοκληρωθεί η μετάβαση στην ενηλικίωση, θα δημιουργηθεί μια νέα, ακόμη καλύτερη οικειότητα ανάμεσά μας. Να είσαι σίγουρη γι’ αυτό. 

- Συνήθως δεν έχει να κάνει με σένα. Αυτό που εννοώ είναι πως όταν οι άνθρωποι σου φέρονται με τρόπο που σε πληγώνει ή σε κάνει να αισθάνεσαι ανασφάλεια, είναι σχεδόν βέβαιο ότι οφείλεται σε κάτι που συμβαίνει μέσα τους, και όχι σε κάτι που οφείλεται σε εσένα. Παλεύω πολύ με αυτό το θέμα και έχω προσπαθήσει πάρα πολύ σκληρά να μην σου πω ούτε μια φορά ότι είσαι «υπερευαίσθητη» ή ότι «πρέπει να το ξεπεράσεις» όταν νιώθεις πληγωμένη. Πίστεψέ με, ξέρω ότι τα συναισθήματα μπορούν να σου κομματιάσουν την καρδιά, ακόμα κι όταν το μυαλό σου διαφωνεί. Όμως ίσως, λέω, ίσως, βοηθάει να θυμάσαι ότι σχεδόν πάντα οι άλλοι παλεύουν με τους δικούς τους δαίμονες, ακόμα και όταν κατά λάθος πέφτουν πάνω σου. 

- Δεν υπάρχει κάποιος άνθρωπος που μπορεί να είναι «τα πάντα» για σένα. Να είσαι πολύ προσεχτική στην παραχώρηση αυτής της εξουσίας σε οποιοδήποτε πρόσωπο. Υποψιάζομαι ότι προσπαθείς να γεμίσεις το κενό της μοναξιάς που σε τρώει, κι αν είναι έτσι, είναι κάτι που κληρονόμησες από εμένα. Αυτό το συναίσθημα, «το κενό στην καρδιά της ζωής» όπως λέει η Βιρτζίνια Γουλφ, είναι απλώς κομμάτι της ζωής. Η προ

σπάθεια να γεμίσουμε αυτόν τον πόνο με άλλους ανθρώπους (ή με οτιδήποτε άλλο, όπως φαγητό, αλκοόλ, αναρίθμητες συμπεριφορές που "απαλύνουν" τον πόνο, για τις οποίες δεν έχεις ιδέα ακόμη) είναι χαμένη υπόθεση. Κανένας δεν μπορεί να το κατορθώσει. Θα αισθανθείς απογοητευμένη, και το χειρότερο, αυτή η μοναξιά θα παραμένει εκεί, ότι και να γίνει. Μαθαίνω να αγκαλιάζω αυτήν τη μοναξιά, να την αποδέχομαι ως κομμάτι του εαυτού μου. Ελπίζω να σε βοηθήσω να κάνεις το ίδιο. 

- Κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ. Ξέρω ότι δεν είμαι αρκετά καλή και σίγουρα όχι η μητέρα που σου αξίζει. Είμαι ανυπόμονη, κάνω λάθη και υψώνω τη φωνή μου. Συγνώμη. Αγαπώ εσένα και τον αδελφό σου περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον στον κόσμο και πάντα εύχομαι να γίνω καλύτερη για εσάς. Παραδέχομαι ότι δεν μου αρέσει πάντα τη συμπεριφορά σας και ότι βιάζομαι να σας το δείξω με τον τρόπο μου. Όμως κάθε μέρα που ξημερώνει σας αγαπώ με όλο μου το είναι. Κάθε μέρα όλο και περισσότερο, ότι κι αν συμβεί.

Από την Lindsy Mead Russell  για το A Design So Vast.

10 σημάδια που δείχνουν ότι το παιδί σας δεν αντέχει άλλες δραστηριότητες

Υπάρχει η τάση τελευταία τα παιδιά να φορτώνονται μ’ ένα σωρό εξωσχολικές δραστηριότητες. Μήπως όμως είναι κουραστικό;

Έρευνες έχουν δείξει ότι τα παιδιά με γονείς υψηλού μορφωτικού επιπέδου -και κυρίως τα κορίτσια- έχουν καθημερινά ένα γεμάτο πρόγραμμα που δεν περιλαμβάνει παιχνίδι και ξεκούραση.Είναι σημαντικό λοιπόν να καταλάβετε ως γονείς πότε τα παιδί σας δεν αντέχει άλλες δραστηριότητες και χρειάζεται ξεκούραση. Το παιδί σας έχει φτάσει τα όριά του όταν:

1. Δεν το βλέπετε ποτέ να κάθεται και να μην κάνει τίποτα. Αν λοιπόν το παιδί σας είναι συνεχώς απασχολημένο με κάτι μάλλον το πρόγραμμά του πρέπει να ελαφρύνει.

2. Το παιδί σας έχει τη συμπεριφορά ενήλικα. Παράπονα για πονοκέφαλο ή κούραση είναι κυρίως συνήθεια των μεγάλων. Όταν το παιδί σας έχει τέτοια συμπτώματα μάλλον κάτι δεν πάει καλά.

3. Το παιδί σας δεν ξετρελαίνεται με τις αγαπημένες του λιχουδιές. Όταν δείτε το παιδί σας να μην βρίσκει χαρά στις απλές καθημερινές συνήθειες που παλαιότερα το ξετρέλαιναν, είναι σημάδι εξάντλησης από την καθημερινότητα.

4. Οι βαθμοί του πέφτουν απότομα. Μπορεί να το βλέπετε όλη μέρα να πασχίζει με τα βιβλία του, να είστε όμως σίγουροι ότι η απόδοσή του δεν θα είναι η αναμενόμενη αν είναι υπερ απασχολημένο με μια ντουζίνα επιπλέον δραστηριότητες.

5. Το αυτοκίνητο είναι το δεύτερο σπίτι του. Αν περνάει περισσότερη ώρα στο πίσω κάθισμα απ’ ότι στο σπίτι τότε μάλλον υπάρχει πρόβλημα. Το παιδί χρειάζεται μία ανάσα!

6. Αν δείτε ότι είναι συνεχώς κακόκεφο ή αγχωμένο, τότε μάλλον έχετε φορτώσει το παιδικό του μυαλουδάκι με έννοιες που δεν αρμόζουν στη ξεγνοιασιά της ηλικίας του.

7. Οι φίλοι του έχουν να εμφανιστούν καιρό. Ειδικά από μία ηλικία και μετά, όταν το παιδί αρχίζει να κοινωνικοποιείται, οι φίλοι του είναι βασικό κομμάτι της καθημερινότητάς του. Αν λοιπόν έχετε να τους δείτε καιρό μάλλον πρέπει να αντικαταστήσετε μία δραστηριότητα με το ‘παιχνίδι με φίλους’.

8. Το οικογενειακά γεύματα είναι πλέον σπάνια. Αν το παιδί σας λείπει τις περισσότερες φορές από το τραπέζι την ώρα του φαγητού, τότε καταλαβαίνετε ότι δεν του μένει χρόνος ούτε για τα βασικές καθημερινές συνήθειες.

9. Σας ρωτάει συνέχεια τη γνώμη σας και δεν χρησιμοποιεί τη φαντασία του. Η φαντασία είναι χαρακτηριστικό της παιδικής ηλικίας. Όταν λοιπόν εξαφανίζεται, πρέπει να ανησυχήσετε.

10. Είστε κι εσείς το ίδιο κουρασμένοι με το παιδί σας, αφού συνεχώς τρέχετε μαζί του. Είναι ένα βασικό σημάδι που σας κάνει να καταλάβετε ότι το παιδί σας κουράζεται περισσότερο απ’ όσο θα έπρεπε. Χαλαρώστε μαζί!

Πηγή : www.jenny.gr/overscheduled-kids

Εύκολες οι ξένες γλώσσες για τα μικρά παιδιά

Στην πρώιμη παιδική ηλικία αναπτύσσονται γρήγορα οι γλωσσικές δεξιότητες
Η πρώιμη παιδική ηλικία είναι η περίοδος που οι γλωσσικές δεξιότητες αναπτύσσονται γρήγορα, γεγονός που εξηγεί γιατί τα μικρά παιδιά μαθαίνουν ευκολότερα ξένες γλώσσες.

Οι επιστήμονες από το Ηνωμένο Βασίλειο και τις ΗΠΑ αποδίδουν αυτή την ικανότητα στην πλαστικότητα που διαθέτει ο εγκέφαλος στις ηλικίες από 2 έως 4 ετών. Για τις ανάγκες της έρευνας, οι επιστήμονες μελέτησαν 108 παιδιά ηλικίας 1 έως 6 ετών με φυσιολογική ανάπτυξη εγκεφάλου. Χρησιμοποιώντας ειδικούς σαρωτές διαπίστωσαν ότι η μυελίνη, μεμβράνη από λιπώδη ιστό που περιτυλίγει τον άξονα κάθε νεύρου και η οποία αποτελεί βασικό στοιχείο της δομής του νευρικού συστήματος, αρχίζει να σταθεροποιείται από την ηλικία των 4 ετών, γεγονός που υποδηλώνει ότι ο εγκέφαλος διαθέτει μεγαλύτερη πλαστικότητα στα πρώτα χρόνια της ζωής μας.

Άλλωστε, η βρεφική ηλικία είναι περίοδος κατά την οποία τα ερεθίσματα από το περιβάλλον επηρεάζουν σε πολύ μεγάλο βαθμό την ανάπτυξη του εγκεφάλου και κατ’ επέκταση και τις περιοχές που σχετίζονται με τις γνωστικές λειτουργίες. Τα μωρά τους πρώτους 12 μήνες της ζωής τους αναγνωρίζουν το πολύ 50 λέξεις, όμως μέχρι την ηλικία των 6 ετών το λεξιλόγιό τους έχει γίνει πλουσιότερο κατά 5.000 λέξεις. Οι γλωσσικές δεξιότητες εντοπίζονται στις πρόσθιες περιοχές της αριστερής πλευράς του εγκεφάλου.

Οι επιστήμονες τονίζουν ότι η εκμάθηση μιας ξένης γλώσσας μπορεί να ξεκινά πριν την ηλικία των 4 ετών και επισημαίνουν ότι είναι σημαντικό να αντιμετωπίζονται από νωρίς τυχόν διαταραχές που μπορεί να προκαλέσουν δυσκολία στην εκμάθησή της.

Ο δρ Jonathan O’Muircheartaigh από το Κολέγιο King’s του Λονδίνου, ο οποίος ήταν επικεφαλής της έρευνας, δήλωσε: «Εφόσον η έρευνα έδειξε ότι τα τμήματα του εγκεφάλου που σχετίζονται με την εκμάθηση της γλώσσας είναι πιο ευέλικτα πριν από την ηλικία των 4 ετών, η πρώιμη παρέμβαση στα παιδιά που δυσκολεύονται να μάθουν μια γλώσσα θα πρέπει να ξεκινήσει πριν από αυτή την κρίσιμη ηλικία. Αυτό θα βοηθήσει να αντιμετωπιστούν πολλές αναπτυξιακές διαταραχές, όπως ο αυτισμός».

Τα ευρήματα της έρευνας δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό «The Journal of Neuroscience».

Πηγή: vita.gr

Tο παιδί στην A' Δημοτικού

Hello 

Με τη βοήθεια της Αλεξάνδρας Καππάτου Ψυχολόγου, Παιδοψυχολόγου, Συγραφέα 

Προσαρμογή

Έφθασε ο καιρός που το παιδί θα πάει στο μεγάλο σχολείο . Από νωρίς έχει προετοιμαστεί για αυτή τη στιγμή και περιμένει με ανυπομονησία αλλά και κάποια ανησυχία . Γνωρίζει ότι θα πρέπει να προσέχει μέσα στη τάξη το δάσκαλο και κάθε μέρα θα έχει σχολικά καθήκοντα για το σπίτι.

Αυτά προκαλούν ανησυχία και στους γονείς που συχνά αναρωτιούνται πως να το χειριστούν. Έχουν ακούσει ότι η σωστή αρχή θα βοηθήσει καθοριστικά το παιδί. Προβληματίζονται όμως αν το παιδί τους θα προσαρμοστεί στην Α δημοτικού, αν θα συγκεντρώνεται , αν θα παραμένει ήσυχο στη τάξη κυρίως όμως αν θα κάθεται στο σπίτι να διαβάσει. Και αν αρνείται τι θα κάνω αναρωτιούνται …Αν μάλιστα το παιδί είναι ζωηρό και κινητικό οι προβληματισμοί τους γιγαντώνονται. Ελπίζουν ότι θα στρώσει , θα αλλάξει , θα μεγαλώσει , θα ωριμάσει.

Aναμφισβήτητα, η είσοδος του παιδιού στο Δημοτικό σχολείο είναι ένα γεγονός μεγάλης σημασίας για τη ζωή του.

Χαρακτηρίζεται αφενός από τον αποχωρισμό του παιδιού από το μικρόκοσμο της οικογένειας και αφετέρου από την ένταξή του στο ευρύτερο περιβάλλον της σχολικής κοινότητας. Aυτο το γεγονός σηματοδοτεί μια νέα εποχή καθηκόντων και απαιτήσεων για το παιδί, το οποίο θα αρχίσει να αποκτά συστηματικές γνώσεις που σταδιακά θα γίνονται πολύπλοκες και κάποιες φορές, ενδεχομένως, δεν θα του είναι ιδιαίτερα ευχάριστες.

Γενικά, μέσα σε 10-15 ημέρες το παιδί έχει προσαρμοστεί στο νέο περιβάλλον. Συνήθως, έχει προηγηθεί η φοίτησή του στον παιδικό σταθμό και στο νηπιαγωγείο, γεγονός που σημαίνει ότι τόσο το παιδί όσο και οι γονείς έχουν ήδη βιώσει τον αποχωρισμό.

Ωστόσο μερικά παιδιά αντιδρούν αρνητικά κατά την είσοδό τους στην πρώτη τάξη. Aυτό συμβαίνει για διάφορους λόγους , επειδή νιώθουν άγχος να αντιμετωπίσουν τη νέα κατάσταση , βλέπουν γύρω τους πολλά και άγνωστα παιδιά μεγαλύτερα από τα ίδια, μεγάλο προαύλιο , αρκετούς δασκάλους , διαφορετική τάξη από αυτή που γνώριζαν , νέους συμμαθητές κλπ. .

Το παιδί είναι υποχρεωμένο να παρακολουθεί το μάθημα, να προσέχει, να γράφει, να εξυπηρετεί μόνο του τον εαυτό του, αλλά και να βρεθεί αντιμέτωπο με την ενδεχόμενη αυστηρότητα του δασκάλου. Γι’ αυτό, θα πρέπει να διαθέτει ωριμότητα, ευελιξία , ώστε να αντιμετωπίζει τις δυσάρεστες στιγμές που ίσως κρύβει η έναρξη της σχολικής περιόδου.

Για να θεωρηθεί ένα παιδί έτοιμο να ενταχθεί στην A Δημοτικού, θα πρέπει να πληροί κάποιες προϋποθέσεις. Eκτός από τη χρονολογική του ηλικία –περίπου των 6 ετών–, χρειάζεται να έχει αποκτήσει την ωριμότητα που απαιτεί η ηλικία του σε ό,τι αφορά το σωματικό, νοητικό αλλά και συναισθηματικό τομέα.

Παράλληλα απαιτείται να έχει αναπτύξει το κίνητρο για μάθηση και να επικεντρώνει με επιτυχία την προσοχή του σε κάποια δραστηριότητα. Επίσης , να έχει την ικανότητα να μεταφράζει τα οπτικά και ακουστικά ερεθίσματα σε σύμβολα , ώστε να τα καταλαβαίνει. Τέλος να μπορεί να κινείται άνετα στο χώρο και να τον ελέγχει- χωροχρονικό προσανατολισμό. Είναι ευνόητο ότι κάθε παιδί έχει το δικό του ρυθμό και τις δικές του επιδόσεις.

Υπάρχουν παιδιά που παρουσιάζουν άγχος για το σχολείο που σχετίζεται με την προσαρμογή τους καθώς και την προσπάθειά τους να αντεπεξέλθουν στις απαιτήσεις του. Ο ελεύθερος χρόνος για παιχνίδι συνήθως μειώνεται ή και ελαχιστοποιείται λόγω των αυξημένων υποχρεώσεων τους με τις διάφορες εξωσχολικές δραστηριότητες – μουσική, αθλήματα, ξένη γλώσσα . Το παιδί μπορεί να ανησυχεί αν θα έχει καλή επίδοση στα μαθήματα και προβληματίζεται για τη μελέτη στο σπίτι.

Σε ορισμένες περιπτώσεις , μάλιστα, από το άγχος του σπαταλά όλο το απόγευμα μπροστά στα βιβλία χωρίς να καταφέρνει να ολοκληρώσει τη μελέτη του. Άλλοτε παρατηρούμε ότι ενώ γνωρίζει το μάθημα του εξαιτίας του άγχους που βιώνει δεν σηκώνει το χέρι του ή αν του απευθύνει ερώτηση ο δάσκαλος τα χάνει αδυνατώντας να απαντήσει. Δεν είναι σπάνιο να γίνει αντικείμενο κοροιδίας από τους συμμαθητές του ή να δυσκολεύεται να αποκτήσει φίλους. Η στάση των γονιών είναι καθοριστικής σημασίας .

 Τι είναι χρήσιμο να γνωρίζουν οι γονείς

 - Η μελέτη στο σπίτι, κυρίως στις πρώτες τάξεις του Δημοτικού, πρέπει να είναι ελάχιστη έως ανύπαρκτη. Αυτό δυστυχώς δεν εφαρμόζεται πάντα από τους εκπαιδευτικούς .

 - H ευθύνη της μελέτης πρέπει να αποτελεί υπόθεση του ίδιου του παιδιού, ενώ οι γονείς απλώς να ελέγχουν κάποια στιγμή αυτό που κάνει και να του δίνουν κατευθύνσεις.

 - Σκοπός είναι να του περάσουν το μήνυμα ότι βρίσκονται εκεί για να το βοηθήσουν σ’ ό,τι χρειαστεί, ενώ την κύρια ευθύνη την έχει το ίδιο.

- αν το παιδί δυσκολεύεται ας παραμείνουν κοντά του όσο χρειαστεί προτρέποντάς το και ενθαρρύνοντας την προσπάθειά του. Σταδιακά θα ορίζουν πόση ώρα απαιτείται να αφιερώσει για το κάθε μάθημα και θα απομακρύνονται για λίγο . Μόλις το παιδί τελειώνει αυτό που κάνει θα το ελέγχουν και συνεχίζουν με το επόμενο .

- Bασική μέριμνα πρέπει να είναι η εξασφάλιση ελεύθερου χρόνου για παιχνίδι. Δεν πρέπει να θεωρείται από τους γονείς ότι είναι πια χαμένος χρόνος γιατί έχει μεγαλώσει .

- να ενισχύουν την αυτοεκτίμηση του παιδιού αλλά και να επιβραβεύουν την προσπάθειά του

-να ενδιαφέρονται για την κοινωνική του παρουσία στο χώρο του σχολείου, να το ρωτούν όχι μόνο για τα μαθήματά του αλλά και αν έπαιξε , ποιοι είναι οι φίλοι του , αν πέρασε καλά.

-να αποδέχονται τυχόν λάθη του και να μην του ασκούν κριτική, αντίθετα να τονίζουν την αξία της προσπάθειας

- να επιδιώκουν να το φέρνουν σε επαφή με συμμαθητές του

-αν διαπιστώσουν ότι παρουσιάζει κάποιες δυσκολίες στα μαθήματά του που θεωρούν ότι είναι δυσανάλογες με το νοητικό του δυναμικό , αφού του δώσουν κάποιο εύλογο περιθώριο ας απευθυνθούν στο δάσκαλο ,ας συζητήσουν μαζί του για την εικόνα του παιδιού στη τάξη και αν οι δυσκολίες συνεχίζονται να απευθυνθούν σε ειδικό . .

Τεύχος 44

Έχουν τα παιδιά άγχος;

Tlife 

Οι πιο πολλοί γνωρίζουν πια ότι άγχος δεν έχουν μόνον οι μεγάλοι, αλλά και τα μικρά παιδιά. Για ποιο λόγο; Τι πρέπει να προσέξετε; Η ψυχολόγος-παιδοχυχολόγος, συγγραφέας Αλεξάνδρα Καππάτου σας εξηγεί.

Από τους πρώτους κιόλας μήνες της ζωής του παιδιού μπορεί να εμφανιστούν συμπτώματα άγχους, κυρίως όταν δεν ικανοποιούνται βασικές ανάγκες του, όπως η ανάγκη για στοργή, φαγητό, ηρεμία, ή όταν αποχωρίζεται τη μητέρα του. Κάποια από αυτά τα άγχη είναι φυσιολογικά και ξεπερνιούνται αμέσως μόλις ικανοποιηθούν οι ανάγκες του παιδιού. Μεγαλώνοντας, όμως, το άγχος μπορεί να πηγάζει από τη σχέση του παιδιού με το οικογενειακό περιβάλλον, κυρίως με τη μητέρα του.

Για παράδειγμα πηγή άγχους για ένα παιδί είναι οι πιέσεις που υφίσταται εξαιτίας εσφαλμένων τρόπων διαπαιδαγώγησης από τους γονείς του με τη μορφή της υπερπροστασίας, του αυταρχισμού ή της τελειοθηρίας, προκειμένου να αποκτήσει νέες δεξιότητες και κοινωνική συμπεριφορά σύμφωνη με τις αντιλήψεις τους. Άλλα αίτια εμφάνισης άγχους στο παιδί είναι οι συνεχείς διαφωνίες των γονιών, το διαζύγιό τους, η ένταση, οι ενοχές και η οικονομική ανασφάλεια ή ο ερχομός ενός νέου μωρού στην οικογένεια. Επίσης η απώλεια ενός γονιού ή κάποια σοβαρή ασθένεια της μητέρας ή του πατέρα.

Το σχολικό άγχος

Πηγή άγχους για τα παιδιά αποτελεί και μια καινούργια κατάσταση που έχουν να αντιμετωπίσουν, όπως ο παιδικός σταθμός ή το νηπιαγωγείο. Τα αγχώνουν δηλαδή οι δυσκολίες που συνδέονται με την μετάβαση σε νέους σταθμούς ανάπτυξής τους. Το άγχος σε πολλές από αυτές τις περιπτώσεις πηγάζει από την αίσθηση του παιδιού ότι δεν θα τα βγάλει πέρα και ο λόγος είναι ότι δεν είναι ακόμη αρκετά σίγουρο για τον εαυτό του. Μια ιδιαίτερα συχνή μορφή άγχους είναι το σχολικό άγχος, που σχετίζεται με την προσαρμογή του παιδιού στο σχολικό περιβάλλον και την προσπάθεια του να αντεπεξέλθει στις απαιτήσεις του.
Το παιδί αλλά και ο έφηβος δεν έχει ασφαλώς την ωριμότητα να γνωρίζει ότι είναι σε θέση να αντιμετωπίσει όλες αυτές τις φυσιολογικές αλλαγές της ζωής, πόσω μάλλον τις απρόσμενες –όπως το χωρισμό των γονιών- που συχνά ξεπερνούν πράγματι τις δυνάμεις του. Από τη στιγμή μάλιστα που αρχίζει το σχολείο, η μέρα του παιδιού είναι γεμάτη και πιεστική όσο του ενήλικα. Αν πηγαίνει σε ιδιωτικό σχολείο χάνει και 2-3 ώρες την ημέρα στο σχολικό. Αν φοιτά σε δημόσιο πάλι έχει «πηγμένο» πρόγραμμα με αθλητικές δραστηριότητες, ξένες γλώσσες κ.λπ. Οι υποχρεώσεις του είναι πια πολλές και ουσιαστικά ζει με το ρολόι στο χέρι. Ο ελεύθερος χρόνος του ελάχιστος, το παιχνίδι περιορίζεται μόνο το Σαββατοκύριακο και για τα παιδιά των μεγαλύτερων τάξεων του δημοτικού είναι πολλές φορές ανύπαρκτο. Η μετάβαση από το δημοτικό στο γυμνάσιο είναι άλλος ένας σταθμός που στρεσάρει το παιδί.

Τα συμπτώματα
Το άγχος συχνά εκδηλώνεται μέσα από μεταμφιεσμένες συμπεριφορές που πολλές φορές δεν γνωρίζουμε τι σημαίνουν ή τις αγνοούμε και δεν κατορθώνουμε να τις αντιμετωπίσουμε σωστά. Αυτό συμβαίνει επειδή το παιδί, κυρίως μικρής ηλικίας, αδυνατεί να εκφράσει ή να περιγράψει με λόγια τα συναισθήματα του.

Μερικά στοιχεία της συμπεριφοράς του παιδιού που υποδηλώνουν ότι ίσως έχει άγχος είναι τα εξής:

- Αντιδρά έντονα, αρνείται να πάει για ύπνο, έχει διακοπτόμενο ύπνο ή συχνούς νυχτερινούς εφιάλτες.

- Κάνει παράπονα για περίεργους κοιλόπονους ή κεφαλαλγίες των οποίων δεν μπορεί να προσδιοριστεί καμία οργανική αιτία.

- Στις πιέσεις αντιδρά με εμετό, με ή και χωρίς προφανή λόγο.

- Με την παραμικρή ματαίωση, αντιδρά επιθετικά.

- Έχει συνεχή καπρίτσια, απαιτήσεις ή ξεσπά σε αναίτια κλάματα.

- Δείχνει υπερβολική ανησυχία για κάθε τι που κάνει.

- Αρνείται να φάει

- Τρώει τα νύχια του, βυζαίνει το δάκτυλό του

- Βρέχεται» τη νύχτα στον ύπνο (μετά τα 5 χρόνια)

- Αναστατώνεται με το παραμικρό

- Είναι διαρκώς μελαγχολικό

- Παρουσιάζει μεγάλη προσκόλληση στη μητέρα του και αρνείται να απομακρυνθεί έστω για λίγο από κοντά της

- Αρνείται να δώσει σ’ άλλον τα παιχνίδια του ή δυσανασχετεί που τα αγγίζει κάποιος άλλος

- Τραυλίζει

- Λέει ψέματα

- Κλέβει μικροαντικείμενα

Ως γονείς πρέπει να είστε προσεκτικοί ώστε να μπορείτε να αποκωδικοποιείτε τα μηνύματα άγχους του παιδιού και να μη διστάζετε να ζητάτε βοήθεια από ειδικούς.

Το γνωρίζατε;

Το άγχος είναι ουσιαστικά ένας σωτήριος μηχανισμός που μας κινητοποιεί και μας αναγκάζει να βρίσκουμε λύσεις. Όταν όμως είναι έντονο ή το αισθανόμαστε με ασήμαντες αφορμές και εμποδίζει την καθημερινή λειτουργικότητα, τότε γίνεται νοσηρό. Τα συμπτώματα ή τα σημάδια του άγχους είναι πολυάριθμα και πολλές φορές μη αναγνωρίσιμα και συγκαλυμμένα.

Οι καλοί δάσκαλοι συμβάλλουν στην πρόοδο των μαθητών

Επιστημονική έρευνα έρχεται να επιβεβαιώσει τη σχετική άποψη
Είναι παγιωμένη άποψη ότι οι καλοί δάσκαλοι αποτελούν απαραίτητη προϋπόθεση για την πρόοδο των μαθητών και τη μετέπειτα επιτυχημένη σταδιοδρομία τους. Ωστόσο, αυτό που μέχρι τώρα πιστεύαμε περισσότερο διαισθητικά, μια νέα έρευνα έρχεται να το επικυρώσει με τρόπο επιστημονικό.

Τη σχετική μελέτη πραγματοποίησε ο μαθηματικός Γκάρι Τσάμπερλεν του τμήματος Οικονομικών του πανεπιστημίου Χάρβαρντ, ο οποίος έκανε τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ.

Ο Τσάμπερλεν ανέλυσε αρχεία από χιλιάδες τάξεις εκατοντάδων δημοτικών σχολείων, ξεχωρίζοντας τους βαθμούς που πήραν πάνω από ένα εκατ. μαθητές ηλικίας 9 έως 14 ετών στη γλώσσα και στα μαθηματικά και κατά πόσον οι ίδιοι δάσκαλοι είχαν μόνιμα τάξεις που έβγαζαν καλούς μαθητές.

Καλύπτοντας την περίοδο 1988-2009, συσχέτισε τις βαθμολογικές επιδόσεις στο σχολείο με στοιχεία για τα επόμενα χρόνια, που έδειχναν αν οι ίδιοι μαθητές είχαν μπει στο πανεπιστήμιο και, στη συνέχεια, πόσα χρήματα έβγαζαν λίγο πριν κλείσουν τα 30 τους.

Ο ερευνητής δημιούργησε ένα μοντέλο που προβλέπει τη μετέπειτα επιτυχία στο πανεπιστήμιο και στην αγορά εργασίας με βάση τις επιδόσεις στο σχολείο, καθώς και με το επίπεδο της εκπαίδευσης που παρείχαν οι δάσκαλοι στις τάξεις τους.

Όσο πιο πάνω από το μέσο όρο ήταν οι δάσκαλοι από άποψη ποιοτικής εκπαίδευσης, τόσο πιο πιθανό ήταν ο μαθητής να εισαχθεί στο πανεπιστήμιο και να κερδίζει περισσότερα χρήματα αργότερα στη ζωή του. Η μελέτη έδειξε ότι συστηματικά ορισμένοι δάσκαλοι έβγαζαν από την τάξη τους διαδοχικές γενιές πετυχημένων μαθητών στην κατοπινή ζωή τους. Το αντίστροφο συνέβαινε με τους κακούς δασκάλους.

Η επίδραση του καλού δασκάλου στο μαθητή εκτιμάται ότι είναι μεν οριακή (1% μεγαλύτερη πιθανότητα εισόδου στο πανεπιστήμιο και γύρω στο 1% αύξηση στα ετήσια έσοδα ενός 28χρονου), όμως, σύμφωνα με τον ερευνητή, αν δει κανείς συσσωρευτικά το ζήτημα, ένας μόνος καλός δάσκαλος σε όλη τη διάρκεια της καριέρας του μπορεί να προσφέρει συνολικά ένα αξιοσημείωτο όφελος στην κοινωνία.

newsbeast

Positive Teaching - Θετική διδασκαλία- Δείτε το βίντεο

Πέρα από προπτυχιακές, μεταπτυχιακές σπουδές και πιστοποιήσεις, τολμώ να πω ότι τα καλύτερα αποτελέσματα στη διδασκαλία τα φέρνει η θετική ψυχολογία, η καλή οργάνωση και η προσήλωση στο τι μπορεί να καταφέρει το παιδί.

Όταν ο ενήλικας (γονιός ή εκπαιδευτικός) είναι επικεντρωμένος στο πώς θα θεωρηθεί πετυχημένος ο ίδιος, μέσα από το κύρος που θα του προσφέρει η επιτυχία του παιδιού, τότε είναι επόμενο ότι το παιδί θα μπλοκάρει και θα εμφανίσει προβλήματα. Να τονίσω εδώ, ότι το παιδί που θα το κάνει αυτό είναι ένα υγιές παιδί. Μόνο ένα υγιές ψυχολογικά παιδί θα εμφανίσει αντίδραση σ' αυτή την "αρρώστια" που του επιβάλλεται.

Δε θέλω να πω πολλά, εξάλλου το βιντεάκι που ακολουθεί είναι πολύ σαφές και ευχάριστο, απλά να συμπληρώσω ότι το παιδί θέλει δίπλα του έναν ενήλικα που να το αγαπά γι' αυτό που είναι, να το ενθαρρύνει να εκφράσει τον καλύτερο εαυτό του με τα μέσα και τις γνώσεις που διαθέτει και να του δίνει κίνητρα ώστε μόνο του να εξασκεί τη φαντασία και τη δημιουργικότητά του. Έτσι θα μπορέσει να γίνει ένας άνθρωπος με όρεξη να μαθαίνει σε όλη του τη ζωή και να βρίσκει μόνος του τρόπους για να διαχειριστεί προβλήματα και καταστάσεις.

Στο παρακάτω βίντεο θα δείτε την ομιλία του Shawn Achor, ψυχολόγου ερευνητή και ιδρυτή του Good Think Inc., απ' όπου μπορούν να αντληθούν πολλά χρήσιμα συμπεράσματα. Υπάρχει και η επιλογή ελληνικών υποτίτλων στο κάτω μέρος της οθόνης. Εκεί που αναφέρει "Subtitles Available in", επιλέξτε "Greek" και απολαύστε την ομιλία:

Το έργο με τίτλο "Positive Teaching - Θετική (ή εμπνευσμένη) διδασκαλία" από τη δημιουργό Ελένη Γαρυφαλάκη διατίθεται με την άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Μη εισαγόμενο .

Πανελλήνιο συνέδριο: "Η οικογένεια εκπαιδεύεται διά βίου"

Οι Σχολές Γονέων του Ιδρύματος Νεολαίας και Διά Βίου Μάθησης
του Υπουργείου Παιδείας, διοργανώνουν το 
2ο Πανελλήνιο Συνέδριο με θέμα:
« Η οικογένεια εκπαιδεύεται ... διά βίου»

 

Σκοπός του Συνεδρίου είναι η παρουσίαση της διαχρονικής εξέλιξης του έργου των Σχολών Γονέων από την έναρξή του (2003) έως σήμερα. Πιο συγκεκριμένα, θα παρουσιαστούν εργασίες που αφορούν στην εκπαίδευση των γονέων από την πλευρά της ψυχολογίας, της ιατρικής, της κοινωνιολογίας και της παιδαγωγικής επιστήμης.

Οι συνεργάτες του έργου «Σχολές Γονέων» απ' όλη την επικράτεια, καθώς και άλλοι εμπλεκόμενοι φορείς, θα έχουν την ευκαιρία να παρουσιάσουν το έργο τους, να ανταλλάξουν απόψεις, να παρουσιάσουν τα αποτελέσματα της εργασίας τους και να θέσουν νέα ερωτήματα που προκύπτουν από την διά βίου εκπαίδευση των γονέων, όπως ο διαγενεακός διάλογος, η ενεργός γήρανση κ.α.

Το πρόγραμμα του συνεδρίου περιλαμβάνει προσκεκλημένες ομιλίες, προσκεκλημένα συμπόσια, συμπόσια, προφορικές ανακοινώσεις και αναρτημένες ανακοινώσεις με θέμα την οικογένεια.

Το συνέδριο απευθύνεται σε ψυχολόγους, ιατρούς, κοινωνιολόγους, εκπαιδευτικούς, κοινωνικούς ανθρωπολόγους, κοινωνικούς λειτουργούς, φοιτητές, γονείς και σε όσους ενδιαφέρονται για τα θέματα της οικογένειας.

Θεματικές ενότητες:

1. Η οικογένεια στην σύγχρονη εποχή
2. Διαφυλικές σχέσεις
3. Ανάπτυξη στην τρίτη ηλικία
4. Συνεργασία εκπαιδευτικών-οικογένειας
5. Ψυχολογική υποστήριξη και αγωγή υγείας ευάλωτων κοινωνικών ομάδων
6. Συμβουλευτική γονέων παιδιών με ειδικές ανάγκες
7. Στερεότυπα και διακρίσεις στην οικογένεια

 

Τόπος διεξαγωγής: Αθήνα,
Ξενοδοχείο Metropolitan
Διεύθυνση : Λεωφ. Συγγρού 385
Τηλ. 210 9471000

Ημερομηνίες Διεξαγωγής: 8-10 Νοεμβρίου

Είσοδος δωρεάν, απαιτείται όμως εγγραφή, γραφτείτε πατώντας εδώ

 

Αναλυτικά όλες οι πληροφορίες εδώ