A parent’s advice to a teacher of autistic kids

By Michael McWatters on April 30, 2016 in TED-Ed Lessons

At the start of Autism Acceptance Month, author Steve Silbermanspoke to the United Nations about the need for school and workplace environments that embrace all kinds of minds. As a parent of an autistic child, I agree. Fortunately, my son’s current classroom is a place of joy and learning. Here are 10 things his teachers do — and you can, too — that make a big difference in the lives of autistic kids:

1. Be patient. Autistic children are just as sensitive to frustration and disappointment in those around them as non-autistic children, and just like other children, if that frustration and disappointment is coming from caregivers, it’s soul-crushing.
2. Presume competence. Begin any new learning adventure from a point of aspiration rather than deficit. Children know when you don’t believe in them and it affects their progress. Instead, assume they’re capable; they’ll usually surprise you. If you’re concerned, start small and build toward a goal.
3. Meet them at their level. Try to adapt to the issues they’re struggling with, as well as their strengths and special interests. When possible, avoid a one-size-fits all approach to curriculum and activities.
4. Treat challenges as opportunities. Each issue — whether it’s related to impulse control, a learning challenge, or a problem behavior — represents an opportunity for growth and accomplishment. Moreover, when you overcome one issue, you’re building infrastructure to overcome others.
5. Communicate, communicate, communicate. For many parents, school can be a black box. Send home quick notes about the day’s events. Ask to hear what’s happening at home. Establish communication with people outside the classroom, including at-home therapists, grandparents, babysitters, etc. Encourage parents to come in to observe the classroom. In short, create a continuous feedback loop so all members of the caregiver team are sharing ideas and insights, and reinforcing tactics and strategies.
6. Seek inclusion. This one’s a two-way street: not only do autistic children benefit from exposure to their non-autistic peers, those peers will get an invaluable life lesson in acceptance and neurodiversity. My son’s school, for example, partners with other nearby non-autism schools for regular events like Lunch Bunch and classroom drop-ins. They do outings in the neighborhood to get groceries for cooking class and supplies for projects. The point is to expose our kids to the world, and to expose the world to our kids.
7. Embrace the obsession. Look for ways to turn an otherwise obsessive interest into a bridge mechanism, a way to connect with your students. My son, for example, is fascinated by numbers and subway systems, often to the exclusion of everything else. Rather than constantly trying to redirect him, his teachers often find ways to incorporate and generalize those interests into classroom activities and lessons.
8. Create a calm oasis. Anxiety, sensory overload and focus issues affect many kids (and adults!), but are particularly pronounced in autistic children. By looking for ways to reduce noise, visual clutter and other distracting stimuli, your kids will be less anxious and better able to focus.
9. Let them stim! Some parents want help extinguishing their child’s self-stimulatory behaviors, whether it’s hand-flapping, toe-walking, or any number of other “stimmy” things autistic kids do. Most of this concern comes from a fear of social stigma. Self-stimulatory behaviors, however, are soothing, relaxing, and even joy-inducing. They help kids cope during times of stress or uncertainty. You can help your kids by encouraging parents to understand what these behaviors are and how they help.
10. Encourage play and creativity. Autistic children benefit from imaginative play and creative exercises just like their non-autistic peers, misconceptions aside. I shudder when I think about the schools who focus only on deficits and trying to “fix” our kids without letting them have the fun they so richly deserve. My son’s school, for example, has dress-up days, talent shows, cooking classes, painting and drawing lessons, etc. Imaginative play is a social skill, and the kids love it.

To learn more about autism, watch these TED Talks:

• Temple Grandin: The world needs all kinds of minds
• Steve Silberman: The forgotten history of autism
• Rosie King: How autism freed me to be myself
• Faith Jegede: What I’ve learned from my autistic brothers
• Wendy Chung: Autism—what we know (and what we don’t know yet)
• Brian Kinghorn: Educating a neurodiverse world

Recommended reading on autism:

• Steve Silberman: NeuroTribes
• Barry M. Prizant: Uniquely Human
• Naoki Higashida: The Reason I Jump
• Paul Collins: Not Even Wrong: Adventures in Autism

Michael McWatters is a designer and writer. To read more of his work, click here to follow him on Medium.

Image credit: iStock

Γνωρίστε τα πιο περίεργα έθιμα του Πάσχα σε όλο τον κόσμο

Μπορεί για εμάς τους Έλληνες το σούβλισμα του αρνιού ανήμερα του Πάσχα να αποτελεί μέρος της παράδοσής μας για άλλους λαούς όμως είναι ένα άγνωστο έθιμο.

Αντίστοιχα, πολλές χώρες έχουν τα δικά τους πασχαλινά ήθη και έθιμα που είναι συνδεδεμένα με την κουλτούρα και την ιστορία τους.

Διαβάστε μερικά από αυτά όπως τα συγκρέντρωσε το NewsNow μέσω διαδικτύου.

Βερμούδες- Πέταγμα χαρταετού/ Κέικ ψαριού
Τη Μεγάλη Παρασκευή, οι κάτοικοι των Βερμούδων «πετάνε» πολύχρωμους χαρταετούς, συμβολίζοντας την Ανάληψη του Χριστού στον ουρανό. Η ιστορία λέει ότι ο Ιησούς έφτιαξε έναν χαρταετό ως ένα απλό, αλλά διαρκές σύμβολο για να βοηθήσει τους «μαθητές» του να κατανοήσουν την Ανάληψη του Χριστού στον ουρανό. Οι Βερμούδες, είναι επίσης γνωστές για την καλλιέργεια και εξαγωγή πασχαλινών κρίνων. Εκτός από ζεστά ψωμάκια με σταυρούς και πασχαλινά αυγά, στις Βερμούδες συνηθίζουν να τρώνε κέικ ψαριού κατά τη διάρκεια του Πάσχα.

Νέα Υόρκη- πασχαλινή παρέλαση
Στην Αμερική, στην 5η Λεωφόρο, οι άνθρωποι παρελαύνουν φορώντας καινούρια ρούχα, για να έχουν καλή τύχη όλο το χρόνο. Η δεισιδαιμονία αυτή υπήρχε από το 1800 στη Νέα Υόρκη και συνεχίζεται μέχρι και σήμερα.

Πολωνία- Μπουγέλο Smingus-Dyngus
Το ασυνήθιστο έθιμο να παίζουν μπουγέλο τη Δευτέρα του Πάσχα διαδραματίζεται στην Πολωνία και είναι γνωστό και ως Smingus-dyngus. Σύμφωνα μ’αυτό, τα αγόρια μπουγελώνουν τα κορίτσια και ως έθιμο χρονολογείται στον 15ο αιώνα. Παλιότερα, υπήρχαν δύο χωριστά έθιμα: κατά το śmingus, οι άνδρες έριχναν νερό στις γυναίκες και κατά το dyngus, οι άνθρωποι ζητούσαν δωρεές. Η παράδοση του Smingus-Dyngus τη Δευτέρα του Πάσχα είναι ένα έθιμο που σήμερα εμφανίζεται σε όλους τους σλαβικούς πολιτισμούς.

Ισπανία (Verges)- Ο χορός του θανάτου
Το χορό του Θανάτου στήνουν οι κάτοικοι της πόλης Verges στα βορειανατολικά της Ισπανίας, τη Μεγάλη Πέμπτη! Φορώντας κοστούμια, συνήθως σκελετών, συμμετέχουν στην πομπή του παραδοσιακού «χορού του θανάτου», στους δρόμους της μεσαιωνικής πόλης. Η παρέλαση ξεκινά τα μεσάνυχτα, διαρκεί τρεις ώρες και κορυφώνεται με τρομακτικούς σκελετούς που μεταφέρουν κιβώτια με στάχτες.

Γαλλία (Haux)- Γιγαντιαία Ομελέτα
Στην πόλη Haux της νοτιοδυτικής Γαλλίας, τη Δευτέρα της Λαμπρής, την ώρα του μεσημεριανού γεύματος, ψήνεται μια γιγαντιαία ομελέτα στην κεντρική πλατεία. Περίπου 5.000 αυγά χρησιμοποιούνται για να δημιουργήσουν ένα κατάλληλο γεύμα για 1.000 άτομα.

Στην πόλη Haux της νοτιοδυτικής Γαλλίας, τη Δευτέρα της Λαμπρής, την ώρα του μεσημεριανού γεύματος, ψήνεται μια γιγαντιαία ομελέτα στην κεντρική πλατεία.

Ιταλία (Φλωρεντία)- η ανατίναξη του κάρου
Στη Φλωρεντία, την Κυριακή του Πάσχα, συνηθίζεται το μοναδικό έθιμο του Scoppio del Carro, κατά το οποίο ανατινάσσεται μια άμαξα, κατά τη διάρκεια του ακούσματος του ύμνου Gloria. Όταν η άμαξα φτάνει μπροστά στο Duomo της Φλωρεντίας, ο επίσκοπος ανάβει με το Άγιο Φως μια ρουκέτα σε σχήμα περιστεριού (Colombina), η οποία ξεκινάει από την Αγία Τράπεζα και φτάνει στην άμαξα, η οποία είναι γεμάτη πυροτεχνήματα. Μόλις η ρουκέτα αγγίζει το αμάξι, τα πυροτεχνήματα ανάβουν και η πλατεία πλημμυρίζει με φως, σε ένα εντυπωσιακό θέαμα.

 Scoppio del Carro

Ελλάδα και Λατινική Αμερική- Κάψιμο του Ιούδα
Στην Ελλάδα και σε ορισμένες χώρες της Λατινικής Αμερικής, κατασκευάζεται ένα ομοίωμα του μαθητή που πρόδωσε τον Ιησού, το οποίο στη συνέχεια καίγεται με φωτιά ή πυροτεχνήματα. Αν και δεν αποτελεί επίσημο κομμάτι του πασχαλινού λειτουργικού, το έθιμο αυτό αποτελεί μέρος της αναπαράστασης της ιστορίας των Παθών. Το έθιμο ποικίλει, ανάλογα με την περιοχή, αλλά το ομοίωμα του Ιούδα κρεμιέται συνήθως, τη Μεγάλη Παρασκευή και καίγεται το βράδυ της Κυριακής του Πάσχα. Στην Ελλάδα το έθιμο συνηθίζεται στην Κρήτη, στη Μεσσηνία, στη Θράκη, στους Γαργαλιάνους, στην Κάλυμνο κ.α.

Ηνωμένο Βασίλειο και ΗΠΑ- Αυγά που κυλάνε
Σύμφωνα με μια παλιά παράδοση, σε ορισμένες περιοχές του Ηνωμένου Βασιλείου (όπως π.χ. στη Σκωτία και τη Βόρεια Αγγλία) οι άνθρωποι ρίχνουν βαμμένα αυγά στους απότομους λόφους την Κυριακή του Πάσχα. Στις ΗΠΑ, το έθιμο αυτό πραγματοποιείται συχνά σε επίπεδο έδαφος, με το σπρώξιμο των αυγών με ένα κουτάλι.

Σκανδιναβία- Οι μάγισσες του Πάσχα
Η Μάγισσα του Πάσχα ζωντανεύει ξανά στη Φινλανδία και σε μέρη της Σουηδίας, από μασκαρεμένα παιδιά, που ντύνονται με παλιά ρούχα- κουρέλια κρατώντας σκουπόξυλα! Όπως στο Halloween, πηγαίνουν από πόρτα σε πόρτα και ζητούν κέρασμα, δίνοντας ως αντάλλαγμα διακοσμημένα κλαδιά με μπουμπούκια. Οι μασκαρεμένοι μάγοι και μάγισσες παίρνουν τους δρόμους την Πέμπτη ή το Σάββατο πριν από το Πάσχα. Επίσης, τις μέρες μέχρι το Πάσχα, φωτιές και πυροτεχνήματα ανάβουν στους δρόμους για να «διώξουν» τις μάγισσες που πιστεύεται ότι βγαίνουν ανάμεσα στη Μεγάλη Πέμπτη και την Κυριακή του Πάσχα. Για μεσημεριανό ή δείπνο, το Μεγάλο Σάββατο, οι οικογένειες στη Σουηδία και τη Δανία τρώνε σε μπουφέ, ρέγγα, σολομό, πατάτες, αυγά και άλλα φαγητά. Στη Φινλανδία, συνηθίζουν να τρώνε ψητό αρνί με πατάτες και λαχανικά.

Ολλανδία/ Βέλγιο/ Γαλλία- "Φτερωτές" καμπάνες
Οι καμπάνες των εκκλησιών μένουν σιωπηλές ως ένδειξη πένθους για μία ή περισσότερες ημέρες πριν από το
Πάσχα στην Ολλανδία, το Βέλγιο και τη Γαλλία. Αυτό έχει οδηγήσει σε μια παράδοση που λέει ότι το Πάσχα οι καμπάνες «πετούν» μακριά για να φτάσουν στη Ρώμη (γεγονός που εξηγεί τη σιωπή τους) και να επιστρέψουν το πρωί του Πάσχα φέρνοντας δύο βαμμένα αυγά και σοκολατένια αυγά ή κουνέλια. Τόσο στην Ολλανδία όσο και στο Βέλγιο, συνηθίζονται ακόμη οι παραδόσεις που έχουν να κάνουν με τις καμπάνες. Οι καμπάνες («de Paasklokken») «πετούν» για τη Ρώμη το Μεγάλο Σάββατο, που ονομάζεται «Stille Zaterdag» στην Ολλανδία, ενώ στο γαλλόφωνο Βέλγιο και στη Γαλλία οι καμπάνες είναι σιωπηλές από τη Μεγάλη Πέμπτη.

Ελβετία (Nyon)- Πασχαλινά πηγάδια
Οι Ελβετοί στην πόλη Nyon, μετατρέπουν τα σιντριβάνια και τις βρύσες τους σε πασχαλινά πηγάδια, στολίζοντάς τα με χρωματιστές κορδέλες, διακοσμημένα αυγά και λουλούδια. Αυτή η γιορτή του νερού είναι επίσης μια γιορτή για τη νέα ζωή και προέρχεται από μια παλιά γερμανική παράδοση του εορτασμού της τήξης των χιονιών και της επιστροφής του νερού στις βρύσες.

Σε ολόκληρη την Ελβετία αλλά ιδιαίτερα στα μικρά χωριά οι ντόπιοι μετατρέπουν τις βρύσες τους σε «πασχαλινά πηγάδια»

Αυστραλία- Bilby vs πασχαλινό λαγουδάκι 
Πασχαλινό λαγουδάκι στην Αυστραλία αν βρεθείτε, δεν θα δείτε! Οι Αυστραλοί δεν είναι ιδιαίτερα λάτρεις των κουνελιών, που καταστρέφουν τις καλλιέργειες και τη βλάστησή τους. Αντί αυτών προτιμούν το Bilby, ένα μικρό μαρσιποφόρο, που αποτελεί την πασχαλινή μασκότ τους!

Πηγή: http://www.mothersblog.gr/mathe-ki-ayto/item/35962-gnoriste-ta-pio-perierga-ethima-tou-pasxa-se-olo-ton-kosmo#ixzz47QHaGuhJ

Λεκτική βία: Οι πραγματικές πληγές σε 14 φωτογραφίες που σοκάρουν

Τι θα συνέβαινε αν η λεκτική βία άφηνε τα ίδια σημάδια με την σωματική; Ο φωτογράφος Richard Johnson υπογραμμίζει πως ίσως έτσι να αποκτούσε μεγαλύτερη σοβαρότητα και προσπαθεί να το αποδείξει μέσα από το φωτογραφικό του project. 

O Johnson απεικονίζει την λεκτική βία πάνω στα πρόσωπα παιδιών και ενηλίκων και το αποτέλεσμα είναι απλά μοναδικό.

O ίδιος θεωρεί πως η λεκτική βία είναι ένα τεράστιο φαινόμενο στην κοινωνία μας. Η κακοποίηση δεν είναι μόνο φυσική, αλλά μπορεί να είναι και λεκτική και μάλιστα στην περίπτωση αυτή μπορεί να γίνει ακόμα πιο βίαιη. 

Δείτε τις απίστευτες φωτογραφίες: 

HΛΙΘΙΑ



ΧΑΖΗ



ΦΡΙΚΙΟ



ΦΥΤΟ



ΧΟΝΤΡΗ


ΑΣΧΗΜΟΣ



ΜΑΥΡΟΣ



ΓΚΕΪ


ΜΙΚΡΟ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ



ΧΩΡΙΣ ΑΞΙΑ



ΚΑΚΟΜΑΘΗΜΕΝΟ



ΆΧΡΗΣΤΗ



ΔΕΙΛΟΣ

Ο δάσκαλος πρέπει να διδάσκει με τον τρόπο που μπορεί το παιδί να μάθει

Με αφορμή την παρουσία μου τους τελευταίους μήνες σε σχολική τάξη του γυμνασίου, μου γεννήθηκε η ανάγκη να μιλήσω για τη διαφοροποιημένη διδασκαλία και την τεράστια σημασία της, γράφει η Φένια Δούβου - Φιλόλογος και Ειδική Παιδαγωγός. Είναι μία θεώρηση της διδασκαλίας που βασίζεται στην προϋπόθεση ότι οι δάσκαλοι θα πρέπει να προσαρμόσουν την διδασκαλία τους στη διαφορετικότητα των μαθητών. Οι μαθητές σε μία σχολική τάξη διέπονται από εντελώς διαφορετικά χαρακτηριστικά και αυτά θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη, πριν εφαρμοστεί η διδασκαλία.

• Το μαθησιακό προφίλ του κάθε μαθητή, είναι διαφορετικό.
• Ο καθένας προέρχεται από διαφορετικό πολιτισμικό πλαίσιο.
• Έχουν διαφορετικά ενδιαφέροντα.
• Πολλοί απ' αυτούς έχουν μαθησιακές δυσκολίες.
• Έχουν διαφορετικά επίπεδα ετοιμότητας στο σχολείο.
• Έχουν διαφορετικό ρυθμό πρόσληψης πληροφοριών και νέων γνώσεων.
• Ενδέχεται να διακατέχονται από άγχος που προέρχεται από το οικογενειακό περιβάλλον.

Η ανάγκη για εφαρμογή της διαφοροποιημένης διδασκαλίας σήμερα, είναι επιτακτική, αν λάβουμε υπόψη όλους αυτούς τους παράγοντες. Οι παιδαγωγοί ως φορείς της εκπαίδευσης, θα πρέπει να επαναπροσδιορίσουν τη διδασκαλία τους, προκειμένου να γίνει το μάθημα κατανοητό από όλα τα άτομα στη σχολική κοινότητα.




Για να υιοθετήσω τη διαφοροποιημένη διδασκαλία, θα πρέπει πρώτα απ' όλα να συνδέω τους στόχους μου, με τα ενδιαφέροντα των μαθητών (όπου βέβαια, αυτό είναι εφικτό). Π.χ. στο μάθημα της έκθεσης, να δοθεί ένα θέμα προσιτό και κοντά στα ενδιαφέροντα των μαθητών, στο μάθημα της γεωμετρίας να γίνεται το μάθημα διαδραστικά, προκειμένου να μην γίνει ανιαρό για ένα παιδί με ΔΕΠΥ. Ακόμη είναι απαραίτητο να προσαρμόσω την αξιολόγηση στον ιδιαίτερο τύπο κάθε μαθητή και να αποφευχθεί κάθε είδους αξιολόγηση που προκαλεί άγχος.

Επιπλέον, επιδιώκω τη συνεργασία και αποφεύγω τη στείρα μάθηση και παπαγαλία. Το εκπαιδευτικό σύστημα, σήμερα, οξύνει το επιφανειακό διάβασμα και τη βαθμοθηρία, με αποτέλεσμα τα παιδιά να παιδεύονται ώρες ατελείωτες να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις του σχολείου. Τα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες, σε αυτήν την περίπτωση, νιώθουν γι' αυτόν ακριβώς το λόγο ανίκανα. Επιδιώκοντας τη συνεργασία, μέσα από δραστηριότητες, εντείνεται το αίσθημα της προσφοράς και γίνεται καλύτερη κατανόηση του μαθήματος. Ο εκπαιδευτικός θα πρέπει να επιδιώκει να βασίσει τη νέα γνώση, σε προηγούμενες - κατακτημένες γνώσεις (εποικοδομητισμός). Πρακτικά, εδώ ο μαθητής, αποκτάει το αίσθημα της ικανοποίησης ότι κατέχει τις προηγούμενες γνώσεις και ταυτόχρονα αποκτάει πιο εύκολα τις νέες.

Για να επιτευχθούν όλα αυτά, οι εκπαιδευτικοί, είναι αναγκαίο να γνωρίζουν σε βάθος, όχι μόνο το γνωστικό επίπεδο των μαθητών, αλλά και τους ίδιους, σαν προσωπικότητες. Γνωρίζοντας τα "δυνατά" σημεία κάθε μαθητή, βασίζεσαι σε αυτά, για να προχωρήσεις στη μετάδοση της νέας γνώσης. Οι ατομικές διαφορές πάντα γοήτευαν τους εκπαιδευτικούς και αποτελούσαν πρόκληση γι' αυτούς, ανά τους αιώνες. Η κατανόηση της έννοιας των ατομικών διαφορών και η προσαρμογή της διδασκαλίας δίνουν κίνητρο στο επάγγελμά μας.

Η επικρατούσα πρακτική σήμερα

Η πλειοψηφία των εκπαιδευτικών σήμερα, έχει σαν στόχο, τη διδασκαλία στο μέσο όρο της τάξης. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, να χάνονται ευκαιρίες και ουσιαστικά οι περισσότεροι μαθητές να αποκλείονται από τη διδασκαλία. Η αλήθεια είναι, ότι αυτό αποτελεί τον "εύκολο δρόμο" για εμάς τους εκπαιδευτικούς. Αρκεί όμως, να σκεφτούμε όλοι μία καθηγήτρια ή έναν καθηγητή που αποτέλεσε για εμάς στα σχολικά χρόνια, στόχο για να γίνουμε κι εμείς σαν αυτόν. Μπορεί να ήταν ένας αλλά και περισσότεροι από έναν, που άσκησαν το επάγγελμα του εκπαιδευτικού σαν λειτούργημα και στάθηκαν δίπλα σε εμάς ή τους συμμαθητές μας, μάς έκαναν ακόμη και το πιο βαρετό μάθημα, ενδιαφέρον, έκαναν ακόμη και τον πιο "αργό" μαθητή να κατανοήσει και έλυσαν ακόμη και τις πιο αυτονόητες απορίες. Σίγουρα, φέρνουμε όλοι στο μυαλό μας από έναν! Ας ακολουθήσουμε λοιπόν το παράδειγμα των ανθρώπων αυτών και ας εμπνεύσουμε τους μαθητές μας.

Πηγή: infokids.gr

Συναντήσεις γονέων – δασκάλων: Ένας πλήρης οδηγός και μυστικά επιτυχίας

Οι συναντήσεις γονέων και δασκάλων που γίνονται ανά τα χρονικά διαστήματα μέσα στη διάρκεια της χρονιάς, μάς βοηθούν να πάρουμε μια καλή γεύση για το πώς συμπεριφέρονται τα παιδιά μας όταν είναι στο σχολείο. Μας βοηθούν επίσης να δούμε τα παιδιά μας μέσα από τα μάτια του δασκάλου τους, που μπορεί να έχει δει πτυχές του χαρακτήρα τους, που δεν έχουμε δει ούτε εμείς οι ίδιοι.
Οι συναντήσεις δασκάλων και γονέων που γίνονται κατά τη διάρκεια της χρονιάς είναι λοιπόν εξαιρετικά σημαντικές. Πάντα όμως ήθελα να δω τις συναντήσεις αυτές και από την πλευρά του δασκάλου. Πώς βλέπει ένας δάσκαλος τις συναντήσεις αυτές; Πόσο σημαντικές τις θεωρεί; Τι στόχο έχει; Τι επιθυμεί από τους γονείς; Πώς θα μπορούσαν να γίνουν αποτελεσματικότερες για το καλό των παιδιών;


Τακτικές συναντήσεις

Οι τακτικές συναντήσεις δασκάλων-γονέων που γίνονται μέσα στη σχολική χρονιά είναι συνήθως οι εξής:

Η πρώτη μεγάλη συνάντηση: Ένα μήνα μετά την έναρξη της σχολικής χρονιάς
Η δεύτερη συνάντηση: στη λήξη του πρώτου τριμήνου
Η τρίτη συνάντηση: Στη λήξη του β’ τριμήνου (μέσα/τέλη Μαρτίου)
Η τελευταία συνάντηση: Λίγο πριν τη λήξη της σχολικής χρονιάς
Σε κάποια σχολεία, υπάρχει και μία επιπλέον συνάντηση προετοιμασίας λίγες μέρες πριν την έναρξη της σχολικής χρονιάς, που απευθύνεται στους γονείς των παιδιών που θα πάνε πρώτη δημοτικού.

Και βέβαια υπάρχουν και οι επιπλέον συναντήσεις τις οποίες μπορεί να ζητήσει είτε ο δάσκαλος είτε ο γονέας.



✔ Συνάντηση προετοιμασίας: λίγες μέρες πριν την έναρξη της σχολικής χρονιάς (σε συγκεκριμένα σχολεία και βαθμίδες).

Ίσως κάποιοι γονείς να την έχουν στο μυαλό τους σαν μια συνάντηση όπου τίθενται διαδικαστικά θέματα. Δεν είναι όμως διαδικαστικά. Ένα μικρό διαδικαστικό θέμα μπορεί να δημιουργήσει μεγάλο πρόβλημα στο παιδί. Σε αυτή τη συνάντηση θα εξηγήσουμε στους γονείς ποια θα είναι η δουλειά του παιδιού στο σπίτι και ποιος θα είναι ο ελεγκτικός τους ρόλος. Πρέπει ν’ ακούσουν για τα υλικά που χρειάζεται να έχουν τα παιδιά μαζί τους, για το πόσο προσεκτικά πρέπει να είναι όταν φτιάχνουν την τσάντα τους αλλά και οδηγίες για το φαγητό που θα τρώνε στο σχολείο. Για τους γονείς μπορεί όλα αυτά να είναι διαδικαστικά, για τα παιδιά όμως δεν είναι. Γιατί όταν ένα παιδί δει όλους τους συμμαθητές του να βγάζουν από την τσάντα το τετράδιο της ορθογραφίας κι αυτό δεν το έχει, γιατί δεν έχει μάθει να ελέγχει τα πράγματά του από μόνο του, θέλει να ανοίξει η γη να το καταπιεί. Να πώς μέσα από ένα μικρό διαδικαστικό μπορούμε να δημιουργήσουμε ένα μεγάλο άγχος στα παιδιά. Αν ενημερωθούν οι γονείς από την αρχή σωστά, θα είναι σε θέση να βοηθήσουν το παιδί να κάνει ένα καλό ξεκίνημα.

✔ Πρώτη μεγάλη συνάντηση: ένα μήνα μετά την έναρξη της σχολικής χρονιάς

Σε αυτή τη συνάντηση ο σκοπός είναι να ενημερώσουμε τους γονείς. Από την εμπειρία μου έχω δει ότι πρόκειται και για την πρώτη προσέγγιση των ίδιων των γονέων προς τους δασκάλους. Είναι η στιγμή που οι γονείς βρίσκουν το περιθώριο να εκφραστούν ανοιχτά προς τους δασκάλους και έτσι να ολοκληρωθεί και μια πρώτη εικόνα των δασκάλων για την οικογενειακή κατάσταση του παιδιού. Το παιδί είναι ο φορέας της ζωής του σπιτιού. Εκπέμπει όσα γίνονται μέσα στο σπίτι. Γι αυτό οι δάσκαλοι σε αυτή τη συνάντηση ανοίγουν τα αυτιά τους ώστε να εισπράξουν όσες περισσότερες λεπτομέρειες.

✔ Δεύτερη συνάντηση: στη λήξη του πρώτου τριμήνου

Ο δάσκαλος έχει σχηματίσει μια όσο το δυνατόν πιο ολοκληρωμένη εικόνα για το παιδί. Οι γονείς οφείλουν τώρα να ακούσουν προσεκτικά. Να βγάλουν από το μυαλό τους ότι ο δάσκαλος έχει την οποιαδήποτε ιδιοτέλεια – γιατί στη δουλειά του δασκάλου δεν χωράνε αυτά – και να τον ακούσουν με προσοχή: Κάτι έχει να πει για το παιδί. Οι γονείς έχουν αφήσει το παιδί τους σε αυτόν τον άνθρωπο και θα πρέπει να τον εμπιστευτούν και να τον στηρίξουν.

Εγώ θεωρώ αυτή τη συνάντηση την πιο κρίσιμη. Τα παιδιά έχουν μάθει πολλά. Έχουν αρχίσει και δίνουν τον καλύτερο τους εαυτό σαν μαθητές. Έχουν κατασταλάξει σε αρκετά πράγματα: Στις παρέες τους, στο πώς αντιδρούν στις κοινωνικές τριβές, στο πώς αλληλεπιδρούν με τον δάσκαλο. Άρα ο δάσκαλος έχει πλέον σχηματίσει μια ολοκληρωμένη άποψη – που καμιά φορά μπορεί να διαφέρει από εκείνη των γονιών.

Το παιδί είναι ένα παζλ. Τα κομμάτια δεν τα έχουν σε ένα σακουλάκι μόνο οι δάσκαλοι ή μόνο οι γονείς. Τα κομμάτια μπαίνουν σιγά-σιγά και πρέπει γονείς και δάσκαλοι να βοηθάμε ο ένας τον άλλο. Ας πούμε ότι ένας γονέας έχει να μου πει κάτι για το παιδί. Και ξαφνικά την ώρα της συνάντησης, το θεωρεί ασήμαντο. Δεν είναι ασήμαντο. Εμένα θα μου λύσει κάποιες απορίες. Για παράδειγμα, μια συνήθειά του: «Το παιδί μου κοιμάται αργά γιατί θέλει να βλέπει τηλεόραση». Εμένα αυτό θα μου λύσει κάποια απορία. Όπως το γιατί το παιδί είναι κουρασμένο στην τάξη την πρώτη μισή ώρα – είναι δύο πράγματα που μπορεί να έχουν σχέση. Ή «το παιδί μου έρχεται σπίτι και δεν θέλει με τίποτα να διαβάσει». Εγώ σαν δάσκαλος πρέπει να σκεφτώ: Αυτό το παιδί είναι εξαιρετικά πρόθυμο και καλός μαθητής. Μήπως εγώ το έχω πιέσει; Μήπως εγώ του δίνω να κάνει πολλά στην τάξη κι όταν πάει σπίτι θέλει να ξεσκάσει; Εμείς λοιπόν ως εκπαιδευτικοί, αυτά πρέπει να τα ξέρουμε! Όπως εμείς σας λέμε πράγματα για το παιδί σας, έτσι κι εσείς πρέπει να μας τα λέτε όλα…

Για να μπορέσει να ορθοποδήσει η σχέση με το παιδί πρέπει να υπάρχει μια καλή κι ειλικρινής επικοινωνία με τους γονείς. Σε αυτή τη συνάντηση λοιπόν χτίζονται οι πρώτες γερές βάσεις.

✔ Τρίτη συνάντηση: Στη λήξη του δεύτερου τριμήνου (μέσα/τέλη Μαρτίου)

Έχει τον χαρακτήρα ενός απολογισμού της πορείας του παιδιού. Εδώ μιλάμε για τους καρπούς της προσπάθειάς του. Υπάρχει και μια σαφέστερη εικόνα της συμπεριφοράς του. Κι αν είναι ομαλή η σχέση των γονέων με τους δασκάλους, είναι και πιο σύντομες οι συζητήσεις και η επικοινωνία φτάνει σε καλύτερα επίπεδα. Τώρα έχουμε δύο πλευρές που μπορούνε να συνεννοηθούν και να συνεργαστούν καλύτερα… Και υπάρχει ροή.

✔ Τελευταία συνάντηση: Λίγο πριν τη λήξη της σχολικής χρονιάς

Είναι ίσως η πιο σύντομη από τις προηγούμενες συναντήσεις κι έχει τη μορφή αποχαιρετισμού και γενικότερου απολογισμού. Όλοι έρχονται για να χαιρετήσουν και να ευχαριστήσουν. Θα ακουστούν και τα παράπονα, θα ακουστούν και τα ευχάριστα λόγια αλλά είναι ένας αποχαιρετισμός και η πιο «light» – θα λέγαμε – μορφή επικοινωνίας. Πρέπει όμως να υπάρχει για να ολοκληρωθεί ο κύκλος των συναντήσεων, το πλάνο που έχει ο γονέας στο μυαλό του από την αρχή της χρονιάς. Το πλάνο αυτό έχει περίπου την εξής δομή και προσδοκίες:

Ξέρεις κάτι; Τον Οκτώβρη είναι η πρώτη συνάντηση: θα μοιραστώ εγώ με τους δασκάλους πράγματα που αφορούν το παιδί μου.
Δεύτερη συνάντηση, κοντά στα Χριστούγεννα: Περιμένω να μου πει ο δάσκαλος για το παιδί μου.
Τρίτη συνάντηση: Έχω αγωνία για το πώς πήγε ο μαθητής μου – δηλαδή το παιδί μου ως μαθητής.
Τελική συνάντηση: η πορεία ολοκληρώνεται.
Φυσικά εκτός από τις παραπάνω προγραμματισμένες συναντήσεις, υπάρχουν και οι έκτακτες. Οι δάσκαλοι ορίζουν συνήθως μια μέρα μέσα στην εβδομάδα που δέχονται τους γονείς. Αν υπάρχει κάτι πραγματικά επείγον βέβαια, ο γονέας καλό είναι να επικοινωνεί με τον ενδεδειγμένο τρόπο επικοινωνίας του σχολείου άμεσα.



Παιδιά στην τάξη

Σημεία που αξίζει να επισημανθούν

Κάποια επιπλέον σημεία που συζητήσαμε και στα οποία θα ήθελα να αναφερθώ επιγραμματικά:

Μία συνάντηση γονέα δασκάλου έχει τη δύναμη να αλλάξει όλες τις πλευρές: Και το γονέα και το δάσκαλο αλλά και το παιδί το οποίο θα επωφεληθεί.
Με τους ρυθμούς που ζούμε είναι εξαιρετικά δύσκολο να μπορέσουν και οι δύο γονείς να βρίσκονται ταυτόχρονα στις συναντήσεις. Αν ωστόσο είναι εφικτό, ας γίνει. Ο δάσκαλος αποκτά μία σαφέστερη εικόνα της οικογένειας και μπορεί να καταλάβει το παιδί καλύτερα.
Οι δάσκαλοι είμαστε εδώ για να προτείνουμε. Όχι απλά για να διαπιστώνουμε. Δεν έχει νόημα να πούμε «ο γιος σας είναι ατίθασος». Αυτό είναι μία απλή διαπίστωση. Πρέπει να προτείνουμε λύσεις και να δίνουμε κουράγιο στους γονείς. Πρέπει να περνάμε το μήνυμα: «Δε θα παρατήσω την προσπάθεια, μην τα παρατήσετε κι εσείς». Να αφήνουμε να περνάει από τη χαραμάδα το φως.
Είναι απόλυτο φυσιολογικό να υπάρχει κάποιες φορές διαφορά απόψεων μεταξύ γονέων και δασκάλου. Ακόμα και οι γονείς που διαφωνούν με το δάσκαλο όμως πρέπει να τον βλέπουν σαν δάσκαλο με Δ κεφαλαίο. Και για να πάρεις σαν δάσκαλος το Δ το κεφαλαίο πρέπει να είσαι αντάξιος. Όταν θα φύγει το παιδί από σένα να μπορείς να πεις «Έκανα το χρέος μου. Έδωσα τον καλύτερό μου εαυτό. Προσπάθησα.» Και ποτέ καμία προσπάθεια δεν πηγαίνει χαμένη.




Τι ζητάει ο δάσκαλος από τους γονείς


Ειλικρίνεια.

Να έρχονται στις συναντήσεις ώστε η επικοινωνία να είναι συνεχής.
Να αναφέρουν ακόμα και πράγματα που θεωρούν ασήμαντα σε σχέση με το παιδί
Να βγάλουν από το μυαλό τους ότι ο δάσκαλος είναι προκατειλημμένος ή ότι έχει κάποια ιδιοτέλεια.
Να δίνουν σημασία στις λεπτομέρειες και στις επιμέρους σημειώσεις που αφορούν το παιδί τους και όχι για παράδειγμα μόνο σε μια ξερή βαθμολογία.
Να καταλάβουν ότι ο δάσκαλος είναι σύμμαχός τους στην προσπάθεια να αναπτύξουν τις δεξιότητες του παιδιού.
Να μην υποτιμήσουν τη σημασία της πρώτης εισαγωγικής συνάντησης που εξηγούνται τα διαδικαστικά θέματα.
Να μην αποδυναμώνουν την εικόνα του δασκάλου. Να μην υποβιβάζουν το έργο του. Να μην τον αμφισβητούν. Είναι λογικό κάποιες φορές να διαφωνούν. Ας του δώσουν όμως ένα βήμα να εξηγήσει γιατί κάνει ό,τι κάνει. Να υπάρχει αλληλοκατανόηση.


Κλείνοντας, θα ήθελα να μοιραστώ και τη δική μου αγαπημένη ερώτηση που κάνω πάντα στους δασκάλους των κοριτσιών μου. Και η ερώτηση αυτή είναι: «Είναι η κόρη μου χαρούμενη στην τάξη;» Γιατί πέρα από όλα αυτά που συζητάμε στις συναντήσεις και αφορούν την πρόοδο των παιδιών μου στο σχολείο, τίποτα δεν έχει νόημα αν τα παιδιά μου δεν είναι χαρούμενα – στο σχολείο και εκτός σχολείου.

Προτρέπω κι εγώ με τη σειρά μου τους γονείς να πηγαίνουν σε όλες τις συναντήσεις και να τις βάζουν στην κορυφή της λίστας των προτεραιοτήτων. Εμπιστευόμαστε κάθε μέρα τα παιδιά μας σε αυτούς τους ανθρώπους και το οφείλουμε στον εαυτό μας, αλλά και στα παιδιά μας, να κρατήσουμε τη δίοδο επικοινωνίας ανοιχτή. Ας μην ξεχνάμε ότι οι δάσκαλοι βάζουν μία ανεξίτηλη σφραγίδα πάνω στα παιδιά και ότι τα παιδιά μας δε θα τους ξεχάσουν ποτέ, ακόμα και αν μεγαλώσουν και γίνουν οι νέοι Neil Armstrong και περπατήσουν στο φεγγάρι.

Ευχαριστώ τον κύριο Κολιούση για τις πολύτιμες πληροφορίες που μοιράστηκε μαζί μου. Γονείς και δάσκαλοι ας συνεργαστούμε αρμονικά και ας δίνουμε πάντα τον καλύτερό μας εαυτό. «Με τα παιδιά ποτέ καμία προσπάθεια δεν πηγαίνει χαμένη.»

Πηγή : aspaonline.gr

TOEIC - Test Of English For International Communication

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ - ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΗΣ TOEIC ΑΓΓΛΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ ΓΙΑ ΕΝΗΛΙΚΕΣ

Το TOEIC με περισσότερους από 5 εκατομμύρια υποψήφιους σε όλο τον κόσμο κάθε χρόνο, είναι ο ηγέτης στις εξετάσεις πιστοποίησης Αγγλικής γλώσσας, και, με τη συχνή διεξαγωγή

εξετάσεων, το πιο ευέλικτο τεστ στην Ελλάδα.
Το TOEIC αναγνωρίζεται ως έγκυρο πιστοποιητικό γνώσης της αγγλικής γλώσσας από το ΑΣΕΠ, από Ελληνικά και ξένα πανεπιιστήμια καθώς και απο τις μεγάλες επιχειρήσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

Το Κέντρο Αγγλικής Γλώσσας ΜY English School διοργανώνει τα τελευταία τέσσσερα χρόνια συνεχώς ταχύρυθμα προγράμματα προετοιμασίας για τις εξετάσεις TOEIC με πολύ υψηλά ποσοστά επιτυχίας. Τα προγράμματά μας απευθύνονται σε ενήλικες που έχουν διδαχθεί -πλήρως ή περιστασιακά- την Αγγλική γλώσσα, έστω και αρκετά χρόνια πριν.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΜΑΘΗΣΙΑΚΟΙ ΤΥΠΟΙ - ΣΕ ΠΟΙΟΝ ΑΝΗΚΕΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΑΣ

Τι είναι οι μαθησιακοί τύποι;

Υπάρχουν παιδιά που δείχνουν να μην είναι προορισμένα να γίνουν ο καλύτερος μαθητής ή μαθήτρια της τάξης τους. Αντίθετα, δυσκολεύονται να ανταποκριθούν στις σχολικές απαιτήσεις. Συχνά, οι γονείς τους αντιμετωπίζουν αυτά τα παιδιά ως «ύποπτα» για μαθησιακές δυσκολίες ή –ακόμα πιο απλοϊκά- καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι… δεν παίρνουν τα γράμματα. Όμως πολλές φορές στις σχολικές επιδόσεις του παιδιού δεν παίζει ρόλο μόνο η αντιληπτική του ικανότητα αλλά και οι μέθοδοι με τις οποίες μεταδίδεται η γνώση. Γιατί κάθε παιδί έχει ένα δικό του τρόπο να αφομοιώσει καλύτερα τις πληροφορίες, έχει αυτό που ονομάζεται το δικό του «μαθησιακό τύπο».



Τι είναι ο μαθησιακός τύπος

Στη βιβλιογραφία υπάρχουν πολλοί διαφορετικοί ορισμοί για τον τρόπο με τον οποίο μαθαίνει κάθε άνθρωπος. Κάποιοι από αυτούς είναι «γνωστικοί τύποι», «μαθησιακοί τύποι», «γνωστικοί έλεγχοι», «τύποι επεξεργασίας πληροφορίας», «τύποι σκέψης», «μαθησιακά στυλ». Όπως κι αν την ονομάσει κανείς, πρόκειται για μια έννοια πολυδιάστατη που σχετίζεται με τις γνωστικές διαδικασίες (αντίληψη και επεξεργασία πληροφοριών), την προσωπικότητα (χαρακτηριστικά προσωπικότητας, συναισθηματικές αντιδράσεις), το κοινωνικό πλαίσιο (μαθησιακό περιβάλλον) και βέβαια τις φυσιολογικές παραμέτρους (εγκεφαλική λειτουργία) που συνθέτουν το ιδιαίτερο «παζλ» της διαδικασίας της μάθησης. Με άλλα λόγια τον τρόπο με τον οποίο κάθε άτομο δέχεται, οργανώνει, επεξεργάζεται και αφομοιώνει τις πληροφορίες. Κατανοώντας σε ποιον τέτοιο τύπο ανήκει κάθε μαθητής, μπορούμε να συμβάλλουμε ώστε να μπορεί να αντεπεξέλθει καλύτερα στις σχολικές υποχρεώσεις, αφομοιώνοντας στο μέγιστο βαθμό τις γνώσεις που του παρέχει το εκπαιδευτικό σύστημα.



Τα χαρακτηριστικά κάθε τύπου

Οι μαθησιακοί τύποι μπορούν σχηματικά να χωριστούν σε πέντε κατηγορίες που έχουν ως βάση τους δύο αντίθετους πόλους, καθένας από τους οποίους έχει τα δικά του ιδιαίτερα χαρακτηριστικά.

Οπτικός /Ακουστικός

Ο οπτικός τύπος αυτός αντιλαμβάνεται καλύτερα τις πληροφορίες μέσω εικόνων, θυμάται καλύτερα αυτό που βλέπει (π.χ. εικόνες, διαγράμματα, σχεδιαγράμματα, φωτογραφίες, ταινίες). Αντίθετα, ο ακουστικός παίρνει περισσότερα από τις λέξεις, τις γραπτές και προφορικές επεξηγήσεις.



Λεκτικός

Προσλαμβάνει καλύτερα τις πληροφορίες μέσω του λόγου, γραπτού και προφορικού, θυμάται λέξεις, γραπτά και προφορικά δεδομένα.



Σειριακός / Σφαιρικός

Ο σειριακός χρειάζεται να ακολουθήσει συγκεκριμένα «βήματα» για να κατανοήσει τις πληροφορίες ή για να μπορέσει να βρει λύση. Για να αντιληφθεί κάτι πρέπει να μπορεί και να το εξηγήσει, ενώ διαθέτει μεγάλη αναλυτική ικανότητα. Ο σφαιρικός έχει περισσότερο ολιστικό τρόπο προσέγγισης, πολλές φορές συλλαμβάνει τις πληροφορίες ξαφνικά και μπορεί να επιλύσει προβλήματα χωρίς κι ο ίδιος να καταλάβει πώς το έκανε. Έχει την ικανότητα να συνδέει δεδομένα και πληροφορίες που οι άλλοι δεν βλέπουν ή δεν μπορούν να συνδέσουν.



Ενεργητικός / Στοχαστικός

Ο ενεργητικός τύπος αντιλαμβάνεται καλύτερα την πληροφορία όταν εμπλέκεται σε αυτή ενεργητικά. Γι’ αυτόν δεν έχει νόημα απλά να ακούσει παθητικά ένα μάθημα, αλλά θέλει να συμμετάσχει μέσω της επίλυσης προβλημάτων ή της συμμετοχής σε μια μικρή ομάδα μελέτης. Ο στοχαστικός για να κατανοήσει την πληροφορία πρέπει να την αναλύσει και να την σκεφτεί πολλές φορές. Μελετά καλύτερα μόνος του και χρειάζεται χρόνο να συλλέξει και να επεξεργαστεί τις πληροφορίες.



Αισθητηριακός / Διαισθητικός

Ο αισθητηριακός τύπος είναι περισσότερο πρακτικός, βασίζεται σε γεγονότα και παρατήρηση, , λύνει προβλήματα χρησιμοποιώντας μεθοδικές διαδικασίες και δίνει έμφαση στη λεπτομέρεια. Λειτουργεί αργά αλλά πάντα προσεκτικά. Ο διαισθητικός προτιμά τις έννοιες, τις ερμηνείες, θέλει την ποικιλία, κουράζεται από τις λεπτομέρειες και τις επαναλήψεις και είναι γρήγορος αλλά συχνά απρόσεχτος.

Tips

Αν το παιδί είναι τύπος…

…οπτικός: Διαγράμματα, σκίτσα ή φωτογραφίες θα το βοηθήσουν πολύ στην κατανόηση του μαθήματος. Μάθετέ του να υπογραμμίζει με έντονο χρώμα τα σημαντικά κομμάτια που πρέπει να θυμάστε και, όποτε είναι εφικτό, ενισχύστε τη διαδικασία της μάθησης με σχετικά CDROM.

…ακουστικός: Η εργασία με ομάδα είναι πολύ χρήσιμη, αφού θα μπορεί να συζητάει για το μάθημα και να ακούει όσα θα πρέπει να θυμάται.

…λεκτικός: Ο προφορικός αλλά και ο γραπτός λόγος είναι το δυνατό του σημείο, γι’ αυτό προτιμά τα θεωρητικά μαθήματα, αλλά χρησιμοποιώντας τον μπορεί να εξελίξει τις ικανότητές τους και στα πιο πρακτικά.

…σειριακός: Ακολουθεί τη θεωρία βήμα βήμα χωρίς να παραλείπει τίποτα. Δώστε του τα δεδομένα και βοηθήστε το να τα βάλει σε μια σειρά για να μπορεί να τα θυμάται καλύτερα.

…σφαιρικός: Μια περίληψη του μαθήματος είναι χρήσιμη βοήθεια για να μπορέσει να το κατανοήσει λεπτομερώς. Βοηθήστε το επίσης να συνδέσει τη νέα ύλη με αυτά που ήδη έχει μάθει.

…ενεργητικός: Η συνεργασία με τους συμμαθητές του και οι συζητήσεις μαζί τους (ή μαζί με εσάς) για το μάθημα και τις πληροφορίες που διδάχτηκαν θα το βοηθήσουν πολύ.

…στοχαστικός: Βεβαιωθείτε ότι κάνει συχνά διαλείμματα στη διάρκεια της μελέτης σας και ότι προσπαθεί να μην αποστηθίζει απλώς το μάθημα αλλά να το κατανοεί σε βάθος. Εάν κρατά σημειώσεις την ώρα του μαθήματος ή γράψει μια δική του περίληψη θα βοηθηθεί επίσης στο να το μάθει καλύτερα.

…αισθητηριακός: Βρείτε χειροπιαστά και πρακτικά παραδείγματα για να το βοηθήσετε να κατανοήσει καλύτερα τις αφηρημένες έννοιες και τις θεωρίες.

…διαισθητικός: Αντιστοιχίστε τις πληροφορίες που πρέπει να μάθει με γενικότερες θεωρίες. Αφιερώστε χρόνο στην επανάληψη και επιστήσατε την προσοχή του στην πιθανότητα να κάνει λάθη από βιασύνη.

Source: Χαμογελάκια